خودفریبی بین که دل، موی سپیدم دید و گفت :
آتش من ، آب گرداند شبی این برف را
قریب و غریبه
دیدی که خون ناحق پروانه ، شمع را ...
بایگانی
- آذر ۱۳۹۹ (۱)
- مرداد ۱۳۹۹ (۱)
- تیر ۱۳۹۹ (۱)
- آذر ۱۳۹۸ (۲)
- آبان ۱۳۹۸ (۳)
- مهر ۱۳۹۸ (۱)
- شهریور ۱۳۹۸ (۴)
- مرداد ۱۳۹۸ (۲)
- تیر ۱۳۹۸ (۲)
- خرداد ۱۳۹۸ (۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۸ (۱)
- فروردين ۱۳۹۸ (۱)
- اسفند ۱۳۹۷ (۳)
- بهمن ۱۳۹۷ (۲)
- دی ۱۳۹۷ (۵)
- آذر ۱۳۹۷ (۳)
- آبان ۱۳۹۷ (۷)
- مهر ۱۳۹۷ (۵)
- شهریور ۱۳۹۷ (۴)
- تیر ۱۳۹۷ (۱)
- خرداد ۱۳۹۷ (۶)
- ارديبهشت ۱۳۹۷ (۲)
- اسفند ۱۳۹۶ (۱)
- آذر ۱۳۹۶ (۱)
- آبان ۱۳۹۶ (۲)
- مهر ۱۳۹۶ (۵)
- شهریور ۱۳۹۶ (۵)
- مرداد ۱۳۹۶ (۲)
- تیر ۱۳۹۶ (۴)
- خرداد ۱۳۹۶ (۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۴)
- فروردين ۱۳۹۶ (۳)
- اسفند ۱۳۹۵ (۱)
- بهمن ۱۳۹۵ (۱)
- دی ۱۳۹۵ (۱)
- آذر ۱۳۹۵ (۱۱)
- آبان ۱۳۹۵ (۷)
- مهر ۱۳۹۵ (۴)
- شهریور ۱۳۹۵ (۲)
- مرداد ۱۳۹۵ (۳)
- تیر ۱۳۹۵ (۶)
- خرداد ۱۳۹۵ (۵)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۵)
- فروردين ۱۳۹۵ (۳)
- اسفند ۱۳۹۴ (۴)
- بهمن ۱۳۹۴ (۱)
- دی ۱۳۹۴ (۱)
- آذر ۱۳۹۴ (۲)
- آبان ۱۳۹۴ (۲)
- مهر ۱۳۹۴ (۴)
- شهریور ۱۳۹۴ (۵)
- مرداد ۱۳۹۴ (۱)
- تیر ۱۳۹۴ (۶)
- خرداد ۱۳۹۴ (۹)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۱۲)
- فروردين ۱۳۹۴ (۷)
- اسفند ۱۳۹۳ (۷)
- بهمن ۱۳۹۳ (۴)
- دی ۱۳۹۳ (۳)
- آذر ۱۳۹۳ (۱)
- آبان ۱۳۹۳ (۱)
- مهر ۱۳۹۳ (۲)
- شهریور ۱۳۹۳ (۳)
- خرداد ۱۳۹۳ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۳ (۲)
- فروردين ۱۳۹۳ (۱)
- اسفند ۱۳۹۲ (۲)
- بهمن ۱۳۹۲ (۳)
- دی ۱۳۹۲ (۲)
- آذر ۱۳۹۲ (۵)
- آبان ۱۳۹۲ (۴)
- مهر ۱۳۹۲ (۲)
- مرداد ۱۳۹۲ (۳)
- تیر ۱۳۹۲ (۱۴)
- خرداد ۱۳۹۲ (۱۶)
- ارديبهشت ۱۳۹۲ (۸)
- فروردين ۱۳۹۲ (۲)
- اسفند ۱۳۹۱ (۴)
- بهمن ۱۳۹۱ (۱۳)
- دی ۱۳۹۱ (۵)
- آذر ۱۳۹۱ (۶)
- آبان ۱۳۹۱ (۱۰)
- مهر ۱۳۹۱ (۱۷)
- شهریور ۱۳۹۱ (۹)
- مرداد ۱۳۹۱ (۸)
- تیر ۱۳۹۱ (۸)
- خرداد ۱۳۹۱ (۷)
- ارديبهشت ۱۳۹۱ (۱۱)
- فروردين ۱۳۹۱ (۶)
- اسفند ۱۳۹۰ (۱۲)
- بهمن ۱۳۹۰ (۹)
- دی ۱۳۹۰ (۶)
- آذر ۱۳۹۰ (۸)
- آبان ۱۳۹۰ (۶)
- مهر ۱۳۹۰ (۴)
- شهریور ۱۳۹۰ (۵)
- مرداد ۱۳۹۰ (۷)
- تیر ۱۳۹۰ (۶)
- خرداد ۱۳۹۰ (۱۴)
- ارديبهشت ۱۳۹۰ (۱۳)
- فروردين ۱۳۹۰ (۱۰)
- اسفند ۱۳۸۹ (۱۰)
- بهمن ۱۳۸۹ (۵)
- دی ۱۳۸۹ (۷)
- آبان ۱۳۸۹ (۶)
- مهر ۱۳۸۹ (۳)
- شهریور ۱۳۸۹ (۵)
- مرداد ۱۳۸۹ (۴)
- تیر ۱۳۸۹ (۴)
- خرداد ۱۳۸۹ (۷)
- ارديبهشت ۱۳۸۹ (۶)
ای دلِ دیوانه در آتش نشین و دم مزن
خاطرِ آن یار نازک طبع را بر هم مزن
هر چه خواهی کن در آتش ،خواه سوز و خواه ساز
خو ، به آن زخم قدیمی کن ، دم از مرهم مزن
.
.
.
تا زمانی که رسیدن به تو امکان دارد
زندگی درد قشنگیست که جریان دارد
زندگی درد قشنگیست به جز شبهایش
که بدون تو فقط خواب پریشان دارد
یک نفر نیست تو را قسمت من گرداند؟
کار خیر است اگر این شهر مسلمان دارد!
خواب بد دیده ام ای کاش خدا خیر کند
خواب دیدم که تو رفتی، بدنم جان دارد!
شیخ و من هر دو طلبکار بهشتیم، ولی
من به تو، او به نماز خودش ایمان دارد
اینکه یک روز مهندس برود در پی شعر
سر و سریست که با موی پریشان دارد
"من از آن روز که در بند توام" فهمیدم
زندگی درد قشنگیست که جریان دارد
"علی صفری"
برگی بودم سبز ، که زردم کردی
کانون هزار گونه دردم کردی
بالای درختِ عقل بودم ، ای عشق
بازیچه ی بادِ هرزه گردم کردی
ع.شیرخانی (ابر)
ای جانِ جهان ، چه طاقتی داری تو
چه مردمِ با صداقتی داری تو
ایرانِ نجیب و سربه زیرم ، صد حیف
چه دولتِ بی لیاقتی داری تو
ع.شیرخانی (ابر)
در خانه نشست و بغض بر روزی کرد !
با گوهر اشک ، ثروت اندوزی کرد
پولش نرسید تا که نانی بخرد
امروز ، پدر ز شرم خودسوزی کرد
ع.شیرخانی (ابر)
خانم سلام ، یک قطعه چوبِ دار دارید؟
یک لیتر بنزین ، فندکِ بیکار دارید؟
دکتر نوشته توی نسخه "قلب ، تعویض"
یک قلبِ دست دو ، کفِ انبار دارید؟
من عهد کردم عشق را کامل کنم ترک
یک تخت با زنجیر و پیچ ، آچار دارید؟
چشمم کمی بی سو شده از گریه ، خانم
اینجا ، شما، داروی چشم تار دارید؟
بی خوابی ام شب ها ، همه از خاطرات است
قرصی برای شستنِ افکار دارید؟
شرمنده، من وقت شما را هم گرفتم
اصلاً شبیه من شما بیمار دارید؟
دکتر به من گفتست : دردت لاعلاج است
دکتر به من گفتست : حالی زار دارید
خانم ، سرت را درد آوردم ببخشید
اصلاً خلاصه ! قرص هجر یار دارید؟
.
.
.
با لحن محکم پشت باجه : آی آقا !
مانند تو ، دیوانه ما بسیار داریم
لطفا بفرما ، وقت ما را و خودت را ...
ما غیر تو ، اینجا هزاران کار داریم
داروی تو "وصل" است ، دارویی که نایاب ...
جز آن ، بخواهی هر چه ، در بازار داریم
ع.شیرخانی (ابر)
ای بانیِ جشن های نفسانیِ ما
ای ناظرِ این غیبتِ طولانی ما
ما در پی شاد کردن نفسِ خودیم
حق داری اگر نیایی مهمانی ما
ع.شیرخانی (ابر)
«به کجا چنین شتابان؟»
گَوَن از نسیم پرسید
«دلِ من گرفته زینجا
هوس سفر نداری
ز غبار این بیابان؟»
«همه آرزویم، اما
چه کنم که بسته پایم...»
«به کجا چنین شتابان؟»
«به هر آن کجا که باشد به جز این سرا سرایم»
«سفرت به خیر! اما، تو و دوستی، خدا را
چو ازین کویرِ وحشت به سلامتی گذشتی
به شکوفه ها به باران
برسان سلامِ ما را»
استاد شفیعی کدکنی
از ناخن خوشگلش خجالت بکشید
ویران شده منزلش ، خجالت بکشید
این دختر مظلوم وزیرست ای کاش
از چادر نازلش خجالت بکشید
ع.شیرخانی (ابر)
شمسی به روی ناقه و شمسی به روی نی
کِی آسمان به خود اینگونه دیده ؟ کِی ؟
ع.شیرخانی (ابر)
در سینه ، چه مانده غیر آهی از من
از عمر چه مانده جز تباهی از من
من دار و ندار خویش در راه شما ...
ای عشق
بگو
دگر چه خواهی از من ؟
ع.شیرخانی (ابر)
گندم گنبد تو ، کفتر دل را برده
جلد اینجا شده ، هر کس زکفت نان خورده
به خدا زنده شود ز عشق تو اینجا مرده
صاحب گنج شود ، رنج ولی نابرده
من که از عشق تو ، از روز ازل دم زده ام
آتشی تا به ابد در دل عالم زده ام
ع.شیرخانی (ابر)
کوفه را بین شده چه غوغا ، تاکه تو می آیی
سنگ و نیزه شده مهیّا بهر پذیرایی
این همه گُل که روی هر بامست
جنسش از سنگِ کوفه و شامست
هر نفس با تمام جان خوانم
میا کوفه پسر عمو جانم ...
میا کوفه ...
کوچه ها مثل کوچه های مدینه باریک است
فاصله بین بام و کوچه ، چقدر نزدیک است
این زمان ذکر هر شبم ، زهراست
چشمم از داغ غربتش دریاست
هر نفس با تمام جان خوانم
میا کوفه پسر عمو جانم ...
میا کوفه ...
ع.شیرخانی (ابر)
در ظاهر اگر چه چون کبوتر شده ایم
در باطن خود درنده خو تر شده ایم
مخلوقِ خدا ببخش ما را بُگذر
کین گونه ز انعام ، فروتر شده ایم
ع. شیرخانی (ابر)
ای ریخته خون من و صد همچو منی
هر لحظه جدا ساخته جانی ز تنی
عذرت چه بود چو روز محشر بینی
بر دامن خویش دست خونین کفنی
هاتف اصفهانی
از تو نوشتن از تو گفتن کار من نیست
بدبخت هرکس که برایت سینه زن نیست
صبر و سکوت و صلح ات آقا مصلحت بود
ورنه شبیه تو کسی که صف شکن نیست
باید زره بر تن کنی وقت نمازت
این دشمن بزدل حریف تن به تن نیست
قافیه ام تکراری است اما می ارزد
اصلا کسی به خوبی آقای من نیست
“أین الحسن “سر میدهد خاک یمن هم
این ناله های آتشین که از قرن نیست
با نام تو روحانی اینجا جلوه کردند
هرکس که نامش شد حسن حتما حسن نیست
علیرضا خاکساری
تو، سیلِ بهاری که گذشتی از من
من، نوگلِ زاری که گذشتی از من
من، سالنِ انتظارِ متروکه ی شهر
تو، ریلِ قطاری که گذشتی از من
ع.شیرخانی (ابر)
شده دلبسته ی یک سنگ باشی ؟
شهیدِ زنده ی یک جنگ باشی
شده روزِ تو باشد ، او نباشد
برای دیدنش دلتنگ باشی ؟
شده وقتی که دردِ پا امانت ...
پیاده راهیِ فرسنگ باشی ؟
چه حسی داری آن عیدی که با شوق
به امّید صدای ِ زنگ باشی
تو مادرنیستی ، مادرنبودی
که با آلاله ها همرنگ باشی
نه اینکه قافیه ، تنگ آمده ، نه
نه اینکه در ردیفت لنگ باشی
نمی فهمم ، نمی فهمیم ، باید
شهید زنده ی یک جنگ باشی
ع.شیرخانی (ابر)
ما نخوردیم و نمردیم، ولی درد این است
که چرا سفره ی یک مُشت ... چنین رنگین است
صورتِ سرخِ صفِ گوشت گواهِ زخم است
درد ما خنده ی بی دردی مسئولین است
حقّ این مردم خون داده ، نبود این خفّت
درد ما نیست شکم، درد شکم، توهین است
راه ما ، راه خدا بود نه راه چپ و راست
فهم این مطلب کوتاه ، مگر سنگین است؟
چه شد آن راه ؟ کجاییم ؟ کجایید ؟ کجا ؟
مقصدی غیر خدا بود مگر ؟ ننگ این است ...
ع.شیرخانی (ابر)
فریدون فرّخ " فرشته " نبود
همین شوش و ری بود ، گُشنه نبود
به لابی و رانت یافت این نیکوئی
تو لابی و رانت کن ، فریدون توئی
ابر
هر چند هلال ، همچو قرصِ ماه است
از جُرمِ محبّت علی ع آگاه است
این سرخیِ خونِ حنجرِ مظلومش
یادآور خونِ پاکِ عبدالله است
ع.شیرخانی (ابر)
یوسف ار عاشق شده، قطعاً زلیخا داشته
عاشقِ ، عاشق شده، پس تا جنون جا داشته
مهربانی، هر دو سر، دیوانگی ها رو به رو
گرکه دریا موج در خود ... موج دریا داشته
دل سپردن های مجنون، گر هزاران هر نفس
صدهزاران دلبری، چشمان لیلا داشته
ابر گر اینگونه می بارد بدون چشم داشت
گوشه چشمی بر دلِ دلخونِ صحرا داشته
تا نباشد از سوی چشمانِ معشوقان، کشش
کوشش عشّاق، حکمِ خواب و رویا داشته
واژه ها تکراری امّا ، حرف دل ها ، تازه است
آتش عشّاق را معشوقه برپا داشته
ع.شیرخانی (ابر)
قهوه ی قاجاریِ چشمت، عسل دارد، عزیز
خنده ات آرایه ی ضرب المثل دارد، عزیز
چشم و ابرو چون رباعی، گیسوانت مثنوی
بیت در بیت نگاه تو، غزل دارد عزیز
باد ، بوی گیسوی ات را با خودش برداشت بُرد
حال، عِطرت، شعبه ی بین الملل دارد عزیز
خسرو وفرهاد ومجنون ، وامق و رامین و قیس
لشگرت، صدها نفر، زین گونه ، یل دارد عزیز
گفته بودند، علّت عاشق شدن ، یک علّت است
عاشق رویت شدن امّا، علل دارد عزیز
سخت تر زین کار؟ توصیف شما در پنج بیت
وصف تو، صد مثنوی باشد، محل دارد عزیز
ع.شیرخانی (ابر)
حکمِ ما حبسِ ابد نیست ، ولی ، آه ، افسوس
قاضیِ عشق ، خودش ، مجرمِ این پرونده ست
ع.شیرخانی(ابر)
باید رها سازم دلم ، از چنگِ قلّاب ...
خندید بر من ماهیِ جان داده بر آب
گفتم به چه می خندی ای دلمرده ماهی
تا که دهانم را گشودم ، ریخت خوناب
چشمم به جز خون هیچ چیزی را نمی دید
ناگاه حس کردم که افتادم به گرداب
هی دست و پا می زد دلم بیهوده ، انگار
افتاده توی باتلاقِ کنجِ مرداب
چشمم دوباره خورد بر آن ماهی و گفت :
تسلیم شو ،که رد شد، از روی سرت آب
قلّاب عشق است این ، نداری راه چاره
راه فراری نیست غیر از مرگِ بی تاب
گفتم چه می گویی ، دل صیّاد نرم است
خود می دهد من را نجات از عمقِ غرقاب
خندید و گفتش : خامی ات پایان ندارد
دیوانه ایی ، دیوانه ی درگیرِ مهتاب
صیّاد، بازی کرده تنها ، نقشِ معشوق
تا کی زنی بیهوده خود را خفته در خواب
بیدار شو ، با چشم خود بنگر چه کردی
بنگر چگونه دل سپردی دست قصّاب
بیدار شو گرچه ندارد هیچ سودی
مرگ است پایان کسی که عشقِ قلّاب ...
ع.شیرخانی (ابر)
صبحست و تفاوتی ست بینِ من و یار
بیدار شد او و من کماکان ، بیدار
ع.شیرخانی (ابر)
آتش زد و خندید و تماشایم کرد
گفتم که من عاشق تو ... حاشایم کرد
چون درصد َسوختن گذشت از هشتاد
ع.شیرخانی .ابر
می توانست مرا از قفس آزاد کند ...
خنده ای کرد و سپس ، دانه و آبم را بُرد ...
ع.شیرخانی (ابر)
آنروز که دامن دلت پُر خس بود
آنروز که کودک دلت بی کَس بود
بی هیچ دریغ آمد ، امّا امروز ...
بیچاره دلم ، چقدر دلواپس بود
ع.شیرخانی.ابر
بر دارم و بر دارم و بر دارم و بر دار
محو افقی تار
از خویش و دل و عشق ، دو صد بار
بیزارم و بیزارم و بیزارم و بیزار
تشبیه بخواهی ، تو گُل و پیش تو من، خار
خارم به خدا خار ، ولی خار ، نه سربار
ع.شیرخانی (ابر)
عهد بستی که دگر فکر به من هم نکنی
فکرِ این فکر شب و روز مرا پُر کرده
خرده بر شعر من و قافیه ام باشد بعد
آه ، دوری تو ای دوست ، مرا خُل کرده
بدجور شکست در گلوی این ابر
بغضی که نشست در گلوی این ابر
انگار که همزاد منست این باران
این بغض من است در گلوی این ابر
ع.شیرخانی(ابر)
...
من ، سرم ، سرگرم کار خویش بود
تار و پودم روی دار خویش بود
خاطراتم در مزار خویش بود
در دل دلمرده کی تشویش بود
آمدی ، خاکسترم را هم زدی
بر دل دیوانه رنگ غم زدی
قایق بشکسته را در یم زدی
زندگی ام را چرا برهم زدی
در فصل بهار، طعمه ی نار شدیم
بی جرم ، اسیرِ چوبه ی دار شدیم
ما جان و دل و روح و بدن را درعشق
بی بهره سپردیم و بدهکار شدیم !
ابر
می روم و نمی رود پایِ دلم ز کوی تو
خود چه کند اسیرِ آن، حلقه به حلقه موی تو
دامن صبر می رود از کفِ اختیار من
چون که شود گره گشا، باد صبا ز روی تو
من چه کنم ز خشم تو ، شیوه ی ناز چشم تو
یک قدم ار عقب روم ، صد قدمم به سوی تو
گم شده جان و روح و تن ، نیست به غیر تو ز من
ذرّه به ذرّه هرچه من ، جمله به جست و جوی تو
کوزه ی دل ، تَرَک تَرَک ، هر نفسی کِشد سَرَک
تازه کند گلو ، مگر ، از یمِ در سبوی تو
ابر
خورشید سرک کشید بر پنجره ها
صد شاه پرک کشید بر پنجره ها
آن سوی شکفت غنچه ای زیبا روی
یک خنده ی تک کشید بر پنجره ها
ابر
میان کوچه ، ره ، برعشق سد کرد
و داغ سینه ی ما تا ابد کرد
الهی بشکند دستی که آن روز
غرور مجتبی یش را لگد کرد
ابر
اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا سَیِّدَتَنـا رُقَیَّةَ،عَلَیْکِ التَّحِیَّةُ وَاَلسَّلامُ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ
حرف کنیزی شد، عمو از نیزه افتاد
طوری که از آب آورت چیزی نمانده ...
آمد دوباره ، زودتر از موعد خودش
فکری به غیر کُشتن من ، نیست در سرش
برگشته باز چنگ زند در گلوی تاک
تا خون بریزد از رگِ بی رنگ پیکرش
با یک سپاه مجهز به قصد کُشت
برگشته است تا بزند زخم آخرش ...
باران و باد ، ورق هایی از چنار
یک کوچه باغ و خاطره های شناورش
من ، تو ، تویی که همان جا شکستی ام
تو ، من ، منی که بغض گلوگیر حنجرش ...
حالا دوباره قافیه ها تنگ مثلِ دل
مردی ، خزان ، زده به تمامی باورش
مردی که نیم خودش را جوان که بود ...
حالا خزان زرد آمده تا نیم دیگرش ...
"ع.شیرخانی(ابر)"
تا مرا در گناه دید حسین
زودتر از همه دوید حسین
باید از او فقط شنید خدا
باید از ما فقط شنید: حسین
گل مردم به ما چه مربوط است
گل ما را که آفرید حسین
در ازای دو قطره خون گلوش
از خدا خلق را خرید حسین
حج نرفتیم، کربلا رفتیم
کعبه را سمت ما کشید حسین
کعبه هم در طواف می‌گوید
لک لبیک یا شهید، حسین
آنقدر داد زد ته گودال
تا به داد همه رسید حسین
نیزه‌ها هر کدام طعمی داشت
همه را یک به یک چشید حسین
از زرنگی نیزه‌دار نبود
به خدا نیزه را ندید حسین
استاد لطیفیان
لباس مشکی مان را به دستمان بدهید
به ما حسینیه ی گریه را نشان بدهید
مرا که راهیِ بزم عزای اربابم
برای زود رسیدن کمی توان بدهید
اگر خدایی نکرده در آخر خطم
به جان اشک سه ساله مرا امان بدهید
نماز گریه ی ما با امامت سقاست
به روی مأذنه ی کربلا اذان بدهید
برای آن که بمانم همیشه در برتان
به کلب قافله ی عشق استخوان بدهید
قسم به حُرمت چشمانتان اگر مُردیم
به روی سنگ حسینیه غسلمان بدهید
استاد علی اکبر لطیفیان
نه مرا با تو بودن آسانست
نه توان گفتنت که وداع ... وداع
عشق
ای ترکش کنار نخاع
بهادر باقری
نام ما را ننویسید، بخوانید فقط
سر این سفره گدا را بنشانید فقط
آمدم در بزنم، در نزنم می میرم
من اگر در زدم این بار نرانید فقط
میهمان منتظر دیدن صاحب خانه ست
چند لحظه بغل سفره بمانید فقط
کم کنید از سر من شرّ خودم را، یعنی
فقط از دست گناهم برهانید... فقط
حُرّم و چکمه سر شانه ام انداخته ام
مادرم را به عزایم ننشانید فقط
صبح محشر به جهنم ببریدم اما
پیش انظار، گنهکار نخوانید فقط
پیش زهرا نگذارید خجالت بکشیم
گوشه ای ، دامن ما را بتکانید فقط
حقمان است ولی جان اباعبدالله
محضر فاطمه ما را نکشانید فقط
سمت آتش ببری یا نبری خود دانی
من دلم سوخته، گفتم که بدانید فقط
گر بنا نیست ببخشید، نبخشید اما
دست ما را به محرّم برسانید فقط
علی اکبر لطیفیان
شما هر آینه زیباترید از خورشید
به یک مشاهده دل می برید از خورشید
شما که ماه شب بی ستارگی منید
همیشه یک سر و گردن سرید از خورشید
سپیده دم که به دیدار صبح میآیید
چه آبروی بدی می برید از خورشید
شما در آمده بودید و در تحیر محض
دلم ردیف غزل میخرید از خورشید
ولی چگونه غزل شرمگینتان نشود
که رنگ و روی طلایی پرید از خورشید
اگر بهانه چشم شما نبود اصلاً
کسی ترانه نمیآفرید از خورشید
تمام آینه های جهان گواه منند
شما هر آینه زیباترید از خورشید
"سید مهدی نقبایی"
خوش باش که آن آینه ی دق مرده است
آن عاشق سینه چاکِ سابق مرده است
حالا برو عاقلانه ، عمر از سر گیر
کآن یار بدون درک و منطق مرده است
ع.شیرخانی (ابر)
پلک بر هم می گذاری ، من گمانم " آری" است
پلک ها را می گشایی ، کار این دل زاری است
آنچه چشمت کرد با من ، صخره با دریا نکرد
آخر این کی راه و رسم عشق و عاشق داری است
.
.
.
ع.شیرخانی (ابر)
دیشب به حریم عشق ، منزل کردم
با اشک فراق ، خاک خود گِل کردم
فریاد زدم ز سینه بعد از توبه
تا صبح به گریه ، عجّل عجّل کردم
ع.شیرخانی (ابر)
یک عمر ز عمق جان و دل خواستمش
بر قلّه ی قلب خویش، افراشتمش
القصّه ، هر آنچه داشتم با خود برد
جز عشق که با زجر نگه داشتمش
ع.شیرخانی (ابر)
می سوختم و آب ،نشانم می داد
من روزه ، می ناب نشانم می داد
با خنده نمک به زخم ها می پاشید
یک عکس ، کف قاب نشانم می داد
ع.شیرخانی (ابر)
باز این سگ زرد ، گرمِ وق وق شده است
ظرف طمعش باز معلّق شده است
ولگردترین درنده ی رویِ زمین
دندانِ سیاه وعده اش ، لق شده است
ع.شیرخانی (ابر)
گرگ آمد و گلّه ی مرا با خود برد
یک مورچه ، غلّه ی مرا با خود برد
آنقدر هوای تو ، سرم را پر کرد
باد آمد و کلّه ی مرا با خود برد
ع.شیرخانی (ابر)
اشکی و لبخندی، بدون تو، دوباره
پایان اسفندی، بدون تو دوباره
عید آمده، اما چه عیدی، اسمش عید است
پاییز پیوندی، بدون تو دوباره
امسال هم، تنها، کنار سفره بغض
بی یار و دلبندی، بدون تو، دوباره
این روزها خیلی شبیه مرغ عشقم
مرغی که در بندی، بدون تو دوباره ...
بیهوده زحمت می کشی با قاب عکست
زخمی که می بندی، بدون تو دوباره ...
من مطمئنم بی تو من تا سال دیگر ...
گیرم که یک چندی، بدون تو دوباره ...
"ع.شیرخانی (ابر)"
بسم الله الّرحمن الرّحیم
لَعَلَّکَ بَاخِعٌ نَّفْسَکَ أَلَّا یَکُونُوا مُؤْمِنِینَ ...(آیه 3 سوره شعرا)
"(ای
رسول ما) تو چنان در اندیشه هدایت خلقی که خواهی جان عزیزت را
از غم اینکه ایمان نمی‌آورند هلاک سازی!"
ببین حرایِ دل هرزه گردِ هر جایی
بخوان به گوش دلم ، "إقرایی" مسیحایی
"ابر"
هم غصّه ی شیعیان خود را داری
هم اینکه دوشنبه ها مرا می باری
جز ترک گنه مگر چه خواهی از من ؟
یک بار شده کنم شما را یاری !؟
"ع.شیرخانی.ابر"
نام ما را ننویسید، بخوانید فقط
سر این سفره گدا را بنشانید فقط
آمدم در بزنم، در نزنم می میرم
من اگر در زدم این بار نرانید فقط
میهمان منتظر دیدن صاحب خانه ست
چند لحظه بغل سفره بمانید فقط
کم کنید از سر من شرّ خودم را، یعنی
فقط از دست گناهم برهانید... فقط
حُرّم و چکمه سر شانه ام انداخته ام
مادرم را به عزایم ننشانید فقط
صبح محشر به جهنم ببریدم اما
پیش انظار گنهکار نخوانید فقط
پیش زهرا نگذارید خجالت بکشیم
گوشه ای دامن ما را بتکانید فقط
حقمان است ولی جان اباعبدالله
محضر فاطمه ما را نکشانید فقط
سمت آتش ببری یا نبری خود دانی
من دلم سوخته، گفتم که بدانید فقط
گر بنا نیست ببخشید، نبخشید اما
دست ما را به محرم برسانید فقط
"علی اکبر لطیفیان"
از سینه ، جگر ، ز دیده ، خونابه برون
وز بغض، زمین دل ، ز صد لاله ، فزون
بر سر بنشسته تیشه ی کوهکنان
وز عقل و خرد چه مانده ؟ بن بست جنون
.
.
.
"ع.شیرخانی (ابر)"
سپردی ام به خدا و سپردمت به خدا
برو برو که ندیدم ز تو به غیر جفا
من ار به سنگ چنین عشق حواله میدادم
شبیه موم ، عسل می چشاند این دل را
ولی تو سنگدل آنچنان کمر بستی
که جز به قتل دل من نشد دلِ تو ، رضا
شکستن دل مردم تو را که تفریح است
فقط بگو که چرا من ؟ فقط بگو که چرا ؟
تو رفته ای و من و این سوال بی پاسخ :
تقاص تلخ کدامین گناه بود ، خدا ؟
"ع.شیرخانی.ابر"
لِه کرد به زیر پا گلِ پرپر را ...
انداخت به خون ، زلالِ اشکِ تر را
دیروز تمام قد مرا آتش زد
امروز چرا دوباره خاکستر را ...؟؟؟
" ا ب ر "
ای کاش که هیچ وقت ، گریان نشوی
آواره ی غربت خیابان ، نشوی
یکبار دل مرا شکستی ، دیدی ...
این بار خدا کند پشیمان نشوی
" ا ب ر "
می گفت که : آمده است ، درمان باشد
این بار کلیدِ قفلِ زندان باشد
.
.
.
یک بار رگم را زده بود امّا باز
برگشت مبادا به تنم جان باشد
"ا ب ر"
اندوه مخور، براتِ تو می آید
گهواره ای از فرات تو می آید
ای آسیه ، اندکی تحمّل بنما
موسی ع ز پی نجات تو می آید
ع.شیرخانی (ابر)
آنروز که نامه مُسترد می گردد
در پیش خدا ، چقدر، بد می گردد
ای وای کسی جواب من را بدهد ...
سی سال چقدر از ابد ، می گردد؟
"ع.شیرخانی (ابر)"
از زهر جفا سینه ی دریا ، می سوخت
چون آتش در بر رخ زهرا س ، می سوخت
با یاد تنِ بی سرِ افتاده به خاک
از داغ جگر ، سه روز مولا می سوخت
"ع.شیرخانی(ابر)"
بس کن ، به خدا که درد ما را حد نیست
بس کن ، به خدا که این زمین مشهد نیست
باران تو چگونه می توانی ... باران
از روی علی ع کمی خجالت بد نیست
"ع.شیرخانی (ابر)"
به اسم حی داور ...
ما تشنه زخمیم ، بزن تا که توانی
ما کوه صبوریم ، تو فرهاد جوانی
در آینه ی صیقلی از سوء تفاهم
ما باطل و کفریم ، تو خود حق عیانی
رفتست ز یاد من وتو مستی دیشب
ورنه قدح خرد شده ، هست نشانی
ما تشنه خون هم وگرگان به تماشا
بیچاره غریبی که کند گله ، شبانی
امروز ، نه این قصه تلخ از تو شنیدم
زخمیست تمام تنم، از نیش لسانی
"ع.شیرخانی(ابر)"
در خواب دیدم گشته پرهایم طلایی
آمد پیامک صبحدم : مشهد می آیی ؟
گفتم : کجا ؟ مشهد ؟ چه می گویی برادر ؟!
من ؟ مطمئنی باز پیغام اشتباهی ... ؟
من سال های سال آن سمتی نرفتم
مشهد کجا و من کجا ، مرد حسابی !
آنجا فقط جای کبوترهای پاک است
من یک کلاغم ، پای تا سر روسیاهی
------------------
آمد پیامک : " دعوتی ، بی اختیاری"
تو زائری حالا بیایی یا نیایی
یادت می آید صحن سید ، جمعه پیش
با حسرتی کردی به کفترها نگاهی
آهسته زیر لب کشیدی آه گفتی
آیا برای این کلاغم مانده راهی ؟
آن شب ، میان خواب دیدم مشهدم من
دیدم تو هم ایوان صحن انقلابی
حال و هوایی داشتی ، ناگفتنی بود
دستی به سوی گنبد و دستی کتابی
آنشب یقین کردم که اسمت مهر خورده
آنشب یقین کردم تو هم با ما می آیی "
"الاحقر"
در راه برادر بگذشت از سر جانش
آن زهره یِ زهرا که رضا شد نگرانش
از شهد عنایات وی است این که شب و روز
هر گوشه قم حاج حسین و پسرانش ...
"ع.شیرخانی (ابر)"
جز شعر چه کردیم به امید ظهورت
ای ننگ بر این مدّعی عشق حضورت
یک بار نشد از سر اخلاص بخوانیم
یک ندبه به یاد دل بی تاب صبورت
کشکول گرفتیم و چونان هرزه گدایان
هر جای نشستیم به جز راه عبورت
خو کرده به تاریکی عصیان و شب جهل
خفاش صفت دور شدیم ازمه نورت
هر بار شما دیدی و بخشیدی و ای وای
ما توبه نکردیم پی رفع کدورت
ای وای اگر نامه اعمال من پست
لایق نشود لایق امضای طهورت
ای کاش که یک روز شوم آنچه تو خواهی
"یک روز" فقط محض دل پاک صبورت
"ع.شیرخانی(ابر)"
إِلَهِی وَ قَدْ أَفْنَیْتُ عُمُرِی فِی شِرَّةِ السَّهْوِ عَنْکَ وَ أَبْلَیْتُ شَبَابِی فِی سَکْرَةِ التَّبَاعُدِ مِنْکَ
خدایا! عمرم را در رنج غفلت از تو تباه ساختم ،جوانیم را در سرمستی دوری از تو هدر دادم
1363/04/24
یک سو ز عذاب شیعه می باری تو
یک سو ، غم پرونده یِ ما داری تو
دیروز غم عراق و شام و امروز
دلسوخته غمِ میانماری تو
"ابر"
با صحن و بدون صحن ، همان است که بود
اینجا ، نه زمین ، که آسمان است که بود
دل خوش نشو ای خبیث بر تخریب ات
این روضه ، بهشتِ جاودان است که بود
"ع.شیرخانی(ابر)"
گُل ات را توی میدان می فروشند
حراجش کرده ، ارزان می فروشند
نیا مولا ع که اینجا ، اهل دنیا
شما را قیمتِ نان می فروشند
"ع.شیرخانی (ابر)"
بستیم دهان و همه جا جار زدیم :
"با روزه خویش آب بر نار زدیم"
افسوس ، ولی حقیقت این است ای دوست
ما معده به جای نفس بر دار زدیم !
"ع.شیرخانی (ابر)"
یک عدّه ز ترسِ جنگ با شامی ها ...
یک عدّه اسیر سکّه ی حامی ها
القصّه دوباره خدعه ی ابن زیاد
الغصّه دوباره کوفه و عامی ها
ع.شیرخانی (ابر)
مثه رودی مثه چشمه
آقاجون وفاتو عشقه
شما ساغرید وساقی
نظری بر من تشنه
--------
شما در ادب خدایید
قمر آل عبایید
تشنگی ظاهر امر
شما آبروی آبید
-------
عالمی به پات اسیر
واسه یک نگات میمیره
اونقدر کریمی آقا
ارمنی حاجت می گیره
-------
خاک کربلا هنوزم
مست ذکر یا اخاته
به خدا که تا قیامت
خجل دستات فراته ...
" ابر "
بی مهرِ تو، مهربان ، بهار، آبان شد
آذر شد و ابر آه من ، باران شد
می سوخت جگر ، یخ زده بود اعضایم
دی بود تنم ، دلم چو تابستان شد
"ابر"
رفتی و نماندی و کشاندی
سوزاندی و راندی و نشاندی
دل دادم و دل بستم و کندم
بشکستی و خَستی و رماندی
یک حمله ناگهان و ... کودک را کشت
خندید زعمق جان و ... کودک را کشت
یک ثانیه مانده بود ... مادر... آغوش ...
یک لحظه نداد امان و کودک را کشت
افتاد سری و بی بدن شد دیشب
خون جوش زد از سینه ، لبن شد دیشب
چشمان عروسکی در آتش می سوخت
قنداقه کودکی کفن شد دیشب
"ابر"
حدسم درست بود به لبخند می روی
یک روز تلخ آخر اسفند می روی
نزدیک فصل وصل، بهار پر آرزو
چون برگ های خسته ز پیوند می روی
دنیا ولی همه قفس و من در این غمم
کاخر چه فرق، کزین بند می روی!؟
نقشست آنچه می رود از ذهن آینه
حک گشته ای به دل هر چند می روی
حالا که می روی سئوال دلم را جواب ده
خیس است چشم من تو به لبخند می روی!؟
"ع.شیرخانی (ابر)"
در عزایم شاد باشید ای رفیقان شفیق
گریه در مرگ کسی باید، که عمری زیسته
"ا ب ر"
با بخت سیاه ، مو سپیدی سخت است
دل کندنِ بعدِ ناامیدی سخت است
یک عمر دویدن و شکستن در خود
بعد اینکه ببینی نرسیدی سخت است
ابر
روز وصال من سی آذر
شام فراق تو شب یلدا
روزی به قدر عمر مجنون و
شامی به طول گیسوی لیلا
.
.
.
پنهان شدی در برف ها ، بدجور بی تابم
من کودکی کز شوق بُردن ، دست می سابم
یک ، دو ، سه ... ، ده ، حالا تمام حدس هایم را ...
امّا تو را هر قدر می گردم نمی یابم
برگرد ، باشد ، باز هم این بار بردی تو
برگرد من سردم شده ، برگرد ، دریابم
اصلاً تو رفتی تا که خیلی زود برگردی
شوخی نکن ، برگرد ، می بینی که بی تابم
.
.
.
بی تابی ام دست خودم که نیست می دانی
من کشته ی این خنده هایِ زنده ی قابم
تو رفتی و چشمان من بی تاب از گریه
تو رفتی و عمریست من از غصّه بی خوابم
.
.
.
باشد نیا ، باشد بمان با برف ها امّا
من هم شبیه برف ها تا صبحدم آبم
ابر
امسال دوباره باز رفتیم به باغ !
یک مختصری نان و کمی چنجه داغ !
با یاد شما جشن گرفتیم آقا !!!
آغاز هزار و صد و هشتاد و فراغ ...
"ابر"
شادی روحش صلوات ...
جگر ، بی تاب کردی تا ابد برف
به دل غم قاب کردی تا ابد برف
زدی آتش به جانم، خنده کردی
الهی آب گردی تا ابد برف
ابر
شده هرگز دلت مال ِ کسی باشد که دیگر نیست؟
نگاهت سخت دنبال ِ کسی باشد که دیگر نیست؟
برایت اتفاق افتاده در یک کافه ی ِ ابری
ته ِ فنجان ِ تو فال ِ کسی باشد که دیگر نیست؟
خوش و بش کرده ای با سایه ی ِ دیوار وقتی که
دلت جویایِ احوالِ کسی باشد که دیگر نیست؟
چه خواهی کرد اگر هربار گوشــــی را که برداری
نصیبت بوقِ اشغالِ کسی باشد که دیگر نیست؟
حواس ِ آسمانت پرت روی ِ شیشه های ِ مه
سکوتت جار و جنجالِ کسی باشد که دیگر نیست
شب ِ سرد ِ زمستانی تو هم لرزیده ای هرچند
به دور ِ گردنت شال ِ کسی باشد که دیگر نیست؟
تصور کن برای ِ عیدهـای ِ رفته دلتنگی
به دستت کارت پستال ِ کسی باشد که دیگر نیست
شبیـه ِ ماهی ِ قرمز به روی ِ آب می مانی
که سین ات هفتمین سال ِ کسی باشد که دیگر نیست
شود هر خوشه اش روزی شرابی هفتصد ساله
اگر بغضت لگدمال ِ کسی باشد که دیگر نیست
چه مشکل می شود عشقی که حافظ در هوای ِ آن
الا یا ایها الحال ِ کسی باشد که دیگر نیست
رسیدن سهم ِ سیب ِ آرزوهایت نخواهد شد
اگر خوشبختی ات کال ِ کسی باشد که دیگر نیست
شهراد میدری
نه خواندن درس هاش چنگی بر دل ...
نه دغدغه ایی و آرمانی قابل ...
امروز دلش به این که دانشجویم ...
فردا که شود مدیر، چون گُل در گل ...
ابر
ندونستم مو قدرش در کنارم
ولی حالا که رفته بی قرارم
نخندیدم دمی بر روی ماهش
چه سود اکنون به خاکش اشکبارم
ندید از من خوشی من هم پس از او
ندیدم روی خوش از روزگارم
شدم تنها به غربت ها فراموش
خدا رحمی بکن بر حال زارم
پشیمونم ولی هیهات دیر است
حلالم کن که من هم رهسپارم
"لاادری"
می بوسم و کنار دلم میگذارمت
ای حلقه حلقه غم ، به خدا میسپارمت
شاید که سال بعد نبودم کنارتو
اما رفیق تا به ابد دوست دارمت
#ع_شیرخانی_ابر
با رفتن تان ، خانه نشین اش کردند
مظلوم نه ، مظلوم ترین اش کردند
دیدند که کوه فاطمه س پشت علیست
با کشتن او ، نقش زمین اش کردند
ابر
مضمون تمام حرف ها بودی و من ...
تو، فعل تمام صرف ها بودی و من ...
این غصّه برای کشتن من کافی ست
دیشب تو میان برف ها بودی و من ...
ابر
پُر بود ز شادی ، پُرِ دردش کردی
نسبت به هرآنچه عشق سردش کردی
او یک دل و یک جا و یکی را ... افسوس
با رفتن خویش ، دوره گردش کردی
ع.شیرخانی (ابر)
تا دلم هست ، چرا ظرفِ سکوتِ لب تو
به فدای خم می ، گر شکند ساغرکی
"ابر"
آزاد شد و سپس ، قفس را سرِ من ...
این کوزه ی تهمتِ هوس را سرِ من ...
از ما که گذشت ، دردم امّا این است
ای عشق ، تلافی چه کس را ، سرِ من ...
ع.شیرخانی.ابر
فرسوده شد و به رغم میل اش بردند
چون کنده ی چوب روی سیل اش بردند
نزدیک حرم ، دست به سینه ، یک سوت ...
جان داد و سپس ز روی ریل اش بردند ...
"ع . شیرخانی (ابر)"
بیداد رفت لاله بر باد رفته را
یا رب خزان چه بود بهار شکفته را
هر لاله ای که از دل این خاکدان دمید
نو کرد داغ ماتم یاران رفته را
جز در صفای اشک دلم وا نمی شود
باران به دامن است هوای گرفته را
وای ای مه دو هفته چه جای محاق بود
آخر محاق نیست که ماه دو هفته را
برخیز لاله بند گلوبند خود بتاب
آورده ام به دیده گهرهای سفته را
ای کاش ناله های چو من بلبلی حزین
بیدار کردی آن گل در خاک خفته را
گر سوزد استخوان جوانان شگفت نیست
تب موم سازد آهن و پولاد تفته را
یارب چها به سینه این خاکدان در است
کس نیست واقف اینهمه راز نهفته را
راه عدم نرفت کس از رهروان خاک
چون رفت خواهی اینهمه راه نرفته را
لب دوخت هر کرا که بدو راز گفت دهر
تا باز نشنود ز کس این راز گفته را
لعلی نسفت کلک در افشان شهریار
در رشته چون کشم در و لعل نسفته را
" استاد شهریار ره "
مهربان بودی و بی مهر گذشتی ز برم
حال من ماندم و آبان و دل محتضرم
مهر با آن که نمودی ، مه من رفت محاق
مه ، ربان مشکی قابی به مزار جگرم
"ع.شیرخانی.ابر"
"مهربان"
"مهر آبان"
"مهر با آن"
"مه ربان"
خورشید روی قله نی آشکار شد
کوچکترین ستاره سر شیرخوار شد
ناموس حق به ناقه عریان سوار شد
هشتاد و چهار خسته به هم هم‌قطار شد
زیباترین ستاره دنباله‌دار شد
در این مسیر نور جلودار زینب است ...
باز باران ، بی ترانه ، دانه دانه
می خورد بر زخم سرخ تازیانه
یادم آید روز تلخی
گردش روزی چو محشر
نیزه بود و تیغ و خنجر
کودکی بودم سه ساله
با دو پای کودکانه
می دویدم توی صحرا
دور می گشتم ز عمّه
می شنیدم آن حرامی
در میان جمع شامی
با زبان تند و تیزی
داشت می گفت از کنیزی
در نگاهم تیره دنیا
بود غصّه قدر دریا
من همه ذکرم ولی باز
بود بابا بود بابا
یک طرف می سوخت خیمه
یک طرف دامان عمّه
آه از آن دو گوشواره
ناگهان شد گوش پاره
"این عمّی" بر زبانم
ناگهان خون شد دهانم
وای آن دندان شیری
ضرب سیلی روی نیلی
در نگاهم تیره دنیا
بود غصه قدر دریا
من همه ذکرم ولی باز
بود بابا بود بابا
بارش باران پیاپی
سنگ از مابین صد نی
عمه ما را چون سپر بود
گرچه خود بشکسته پر بود
من نمی دانم در آنجا
از چه عمه چشم ما را ...
در نگاهم تیره دنیا
بود غصّه قدر دریا
من همه ذکرم ولی باز
بود بابا بود بابا
ناگهان از لابه لای
دست عمّه ...
وای بابا وای بابا
الاحقر
در ابر دو چشم زائران باران هاست
این خوان کرم ، باز پر از مهمان هاست
به به ، که حرم چه دلرباتر گشته
پاییز شده است و نوبت دهقان هاست
"ع . شیرخانی (ابر)"
به یاد تو سیه پوشیدم عمری
یمی از هر غمی نوشیدم عمری
ز داغ دوری ات در برزخ بغض
درون آتش ات، جوشیدم عمری
"ابر"
بگذشت زما دگر، رعایت بکنیم
بگذار که فی البداهه صحبت بکنیم
جنگیدن با قضا دگر بیهوده است
باید به فراق کم کم عادت بکنیم
ع.شیرخانی (ابر)
هی قطره به قطره می شود یک دریا
بشمارم اگر حوائجم را مولا
بگذار ولی حرف دلم را بزنم
امشب به خدا فقط خودت را آقا ...
"ابر"
گمان مکن که سنگم و به فکر عشق نیستم
تمام طول راه را بدون تو گریستم
هجوم خاطرات تو ، چنان به ساحل دلم ...
که پای آینه کنون ، ندانم این ، که کیستم
نمی رود ز یاد من که خنده های داغ تو
گرفت دستِ سرد من که روی پا بایستم
بدون تو نه اینکه یک ، همان تهی مبهم ام
تویی که پشت باورم ، دویی ، که همچو بیستم
.
.
.
و من هنوز از خودم ، سوال می کنم چه سان ؟!
تو رفتی و من این چنین ، بدون عشق زیستم
"ابر"
63/04/24
.
.
.
95/04/24
گردش روز و شب موی سرم خود حاکیست
که چسان می گذرد از بر من این شب و روز ...
الاحقر
بیا چشمات و روشن کن، بیا وایسا تماشا کن
بیا مابین این خلق و یه گوشه جات و پیدا کن
اگه خواستی یه دوربینی بیار و ضبط کن، خوبه
گاهی وقتا یه فیلمایی ، واسه تکرار، محبوبه
بشین وتخمه ای بشکن،درسته فیلم مثبت نیست
واسه رفع کسالت هم،یه کم اکشن باشه بدنیست
نگا کن شاید از پایین ، ببینی چشمای تر رو
به آدم های اطرافت بگی میشناسم این ... رو
این آدم end مجنونه ، نداره عقل یک ذرّه
وجود این جماعت هم برای خلق پر درد
حالا آروم بزن لبخند ، بخور یک رانی دیگه
جهانت میشه پاک از من ، فقط چند ثانیه دیگه
حالا شونه ات رو بالا کن، بزن اون عینک تار و
برو بیرون جمعیت ، بگو علّاف کرد مارو
برو هیچ کس نفهمید که، کنار قاتل ایستاده
که اون مجنون روی دار، جونش رو پای توداده
برو هیچ کس نفهمید که، کلید ماجرا اینجاست
که کُشتی خیلی قبل ازاین،دل اونی که اون بالاست
حالا دیگه خیالت تخت ، برو با عشقت از اینجا
قرار ما و وجدانت یه روزی ...
شاید این فردا ...
"ابر"
نمی از سوز و اشک و آه، مانده
کمی از خنده های ماه، مانده
سحر، افطار ، قرآن ... آه ، افسوس
دلم چون تشنه ای در راه مانده ...
"ابر"
مرد می خواهد به روی بغض خندیدن
مرد ...
مرد می خواهد به بزم درد ، رقصیدن
مرد ...
مرد می خواهد شبی استاده جان دادن
مرد می خواهد بدون پلک بر هم ... دل بریدن
مرد...
در جام، همه زهر و کمی هم ز " می" است
جنس اش ز همان شراب املاک "ری" است
ای آنکه امید بسته ای بر تغییر
بدعهدی شیطان ، نه صفت ، ذات " وی" است
"ابر"
یا کریم ابن کریم (ع)
سبط اکبر! به پیمبر چه شباهت داری
نکند آمده ای قصد نبوت داری؟
بی سبب نیست که بر سجده می افتی هرشب
به روی شانه ی خود بار امامت داری
دست ما را تو گرفتی و رساندی به خدا
قمر چارمی و نور هدایت داری
عرض حاجت به کریمان سبب رشد گداست
ور نه آقا تو به این عرضه چه حاجت داری؟
قبل از آنی که بخواهیم به ما بخشیدی
صد برابر ز کریمان تو کرامت داری
حرف یک عمر بزرگیست نه یک بار و دو بار
سالیانیست به این سروری عادت داری
سروران مثل تو "ارباب" ندیدند حسن!
همه ماندند، چه لطفی به گدایت داری!
سور میلاد تو سی شب همه مان مهمانیم
چقدر پیش خدا ارزش و عزت داری
وجناتت سکناتت حرکاتت علوی
سهم ارث از پدرت، نور ولایت داری
تو که شاگرد علی بودی و هم رزم حسین
در همه فوت و فن رزم مهارت داری
با سرِ نیزه ی صلحت به دل کفر زدی
سپرِ صبر، و شمشیر سیاست داری
ترس محشر به دلم راه ندارد آقا
چون تو از مادر خود اذن شفاعت داری
"داود حیدری"
باز ماه رمضان ، ماه عسل ، ماه خدا
ماه لبریز دعا ، ماه شفا ، ماه بکا
ماه سرمستی عشاق دل افتاده جدا
ماه عاشق شدن ماه به خورشید سماء
مژده ای دل که مسیحای خدا می آید
بوی انفاس خوشش از همه جا می آید
بعد یکسال دوباره به سرم سایه فکند
باز خورشید نگاهش به پرم سایه فکند
شهد اشکش به لبان جگرم سایه فکند
دید در آتش هجرم ، به برم سایه فکند
گفت با ما، که بیایید سحر نزدیک است
نبأ و واقعه در راه ، خبر نزدیک است
گفتم آیا که شود ... !؟ گفت که امکان دارد ...
قبل خفتن به لحد ... گفت که امکان دارد ...
رخصتی بر من بد ...گفت که امکان دارد ...
نزند مهر که "رد" گفت که امکان دارد ...
شادی این خبرش تا به سحر بیدارم
هم چو منصور خریدار سر هر دارم
آخر این سفره و یک گرده نان می چسبد
سحری دیدن "او" ، دادن جان می چسبد
بوسه بر خاک رهش وقت اذان می چسبد
زیر شمشیر غمش رقص کنان می چسبد
خاک پایش به خدا قوت من، افطار من است
نگهش آب حیات لب تبدار من است
گرچه من لایق دیدار نیم اما کاش
گرچه من عاشق بیدار نیم اما کاش
گرچه دلداده بیمار نیم اما کاش
گرچه از هجر رخش زار نیم اما کاش
بخرد در هم و از سابقه جویا نشود
قطره ای پستم و او در پی دریا نشود
"ابر"
.
.
.
اشک؛ آب و نگهت؛ نانُ، سحر در پیش است
به خدا از سرما این سحری هم بیش است
"ابر"
برخیز و ببین که سیرت و صورت را ...
در حرف و عمل ! صحیفه نورت را ...
برگرد ، ببین که سامری های زمان
این سیّدِ جانشینِ رنجورت را ...
"ابر"
دلخوش به چه ای ؟! که جشن بی بانی را ...
برهم بزن این بساط مهمانی را
آماده نبودیم وگرنه دیروز ...
خاموش کن این نور چراغانی ...
" ابر"
نوزاد حسین جلوه اش مصطفویست
دقت که کنی خَلقاً و خُلقاً نبویست
تبریک بگویید به ارباب که او
نامش ، نسبش ، خودش ، جمالش علویست
"مهدی مقیمی"
بهار آمد ، قرار آمد؟! نیامد
پیامی از نگار آمد؟! نیامد
تو رفتی و دلم ، این ، خفته در خون
دگر با خود ، کنار آمد ؟! نیامد
شبی کز گیسویت دل را ... نگاهت
به پای چوب دار آمد؟! نیامد
غرورم را چنان پیشت شکستم
به چشمت عشق خوار آمد نیامد؟!
شکستی ساز دل را و به گوش ات
طنین بغضِ تار آمد ؟! نیامد
دم رفتن ، خداحافظ که سهل است
برایت اشکم عار آمد نیامد؟
شد این جمله کلام آخرم ، آه
اگر که بر مزار آمد ...
نیامد ...
"ابر"
هر لحظه مرا ، می بردم از سر ، هوش
این شمس و قمر که خفته در یک آغوش
تاریخ ولادت و شهادت را بین
مه دور زند به دورِ شمسِ شش گوش
"ابر"
فصل بهار آمد و رنگ بهار نیست
اردی جهنم است زمانی که یار نیست
دست نیاز باد به دامان ناز بید
تنها مرا به جانب معشوقه بار نیست
امسال از همیشه ی خود بی ثمرتر است
در باغ من نشانه ای از برگ و بار نیست
هر قاصدی که آمده از راه، ناخوش است
هر نامه ای که می رسد از سوی یار نیست
دنیا به جز عذاب چه دارد برای من؟
شب های تار هست صدای سه تار نیست
آه ای پرنده! گاه قفس را نفس بکش
آخر همیشه راه رهایی فرار نیست
"علیرضا بدیع"
من کبوتر نیستم امّا برای صحن تو
سنگ مرغوب دلم را پیشکش آورده ام
"ابر"
طوفان زده را راه نجات دگری نیست
وقتی که به امواج نگاه تو دچار است
چون مرد غریبی که به پای ثمر خویش
استاده و محکوم به پابوسی دار است ...
"ابر"
گیسو سپید میکنی اما نمی کشی
جان بر لبم رسیده که من را نمی کشی
از پیرمردهای عذایت شنیده ام
"ما را که پیر کرده ای آقا نمی کشی"
خونی بریز و دور کن از خویش چشم بد
با ظرف آب آمدم اینجا نمی کشی
آتش گرفته ام که ببینم چه می کِشی
اما به وقت تماشا نمی کشی
من ذره ذره آب شدم پای اشک تو
من را میان ذکر حسینا نمی کشی
امشب میان روضه تان داد میزنم
کنج خرابه میکشی ام یا نمی کشی ؟
حسن لطفی
بغض آمده ، راه سینه را سد کرده
باران دو چشم ، چانه را رد کرده
باید بروم بلیط ها را امروز ...
بدجور دلم هوای مشهد کرده
"ابر"
ناگهان آیینه حیران شد، گمان کردم تویی
ماه پشت ابر پنهان شد، گمان کردم تویی
رد پایی تازه از پشت صنوبرها گذشت...
چشم آهوها هراسان شد، گمان کردم تویی
ای نسیم بی‌قرار روزهای عاشقی
هر کجا زلفی پریشان شد، گمان کردم تویی
سایه‌ی زلف کسی چون ابر بر دوزخ گذشت
آتشی دیگر گلستان شد، گمان کردم تویی
باد پیراهن کشید از دست گل‌ها ناگهان
عطر نیلوفر فراوان شد، گمان کردم تویی
چون گلی در باغ، پیراهن دریدم در غمت
غنچه‌ای سر در گریبان شد، گمان کردم تویی
کشته‌ای در پای خود دیدی یقین کردی منم
سایه‌ای بر خاک مهمان شد، گمان کردم تویی
"فاضل نظری، آن‌ها"
شب کوک
مسابقه ستاره ها ...
اتاق خبر ساعت 19:15 ...
کپی اتفاقی سریال های هالیوودی ...
فیلم های روز هالیوود...
شام ایرانی
.
.
.
.
.
صدای مرا از رسانه ملّی می شنوید
اینجا دانشگاه امام ره !!!
وقتی به نام و یاد شما آب میخوریم
انگار جای آب می ناب میخوریم
مردم به نرخ روز اگر میخورند نان
ما نان به نرخ حضرت ارباب میخوریم ...
در سینه شیعه از ازل مهر علی ست
تا شام ابد، باده ی ما، نام ولی ست
آن می که همیشه هر کجا هست حلال
چای نجفی و قهوه های رضوی ست
"الاحقر"
در کوتاه ترین روز سال، بلندترین دعایتان مستجاب باد
بلبل به چمن، لاله به باغ است امروز
بازار طرب، عجیب داغ است امروز
ای منتظران حضرتش خوش باشید
کوتاه ترین روز فراق است امروز
"ابر"
زمستان شد، دوباره برف با هو هو
چنان دیوانه ها ، سر می زند هر سو
و پشت پنجره تنهای تنها من
شبیه شیشه ها اشکم روان چون جو
و گاهی خیره بر این عکس در شیشه
نمی دانم که این برف است یا گیسو
دوباره چشم در چشمان این قاتل
زند آتش به جانم خنده های او ...
دوباره ماه آذر ، اوج پاییزست
و طوفان می برد ذهن مرا هر سو
کجا رفته ؟ کجا مانده ؟ خداوندا
دگر معنی ندارد زندگی بی او ...
.
.
.
و من بار دگر باز از سر حسرت
نوشتم بر تن هر شیشه ، دلبر کو !؟
دلبر کو !؟
دل بر ...
"ابر"
هر چند به دل هنوز هم، غصّه حج ...
هر چند هنوز عقده ی آل فلج ...
اما نکند ز یاد شیعه برود !
قدس است، کلید رمزآلود فرج
" ابر"
آنروز نه مروه ، نه منا می رفتند
آگاه، پی قبله نما می رفتند
آنان به جواب ذکر "هل من ناصر ..."
با هروله سمت کربلا می رفتند
"الاحقر"
عشق تو بود قاتل و لطفت دیه است
یک گوشه چشم تو، مرا ، تزکیه است
ما کار به طعنه ها نداریم آقا
آغاز عزای ما، شب مسلمیه است
"الاحقر"
آدامس بایودنت ...
چیپس مزمز ...
پفک لینا ...
شامپو کلییر ...
اسپری رکسونا ...
.
.
.
شبکه سلامت ...
تولید ملی ...
.
.
.
صدا و سیما ...
دانشگاه ملّی ...
گه مشکی و گه بلوند معشوقه ماست !
قبل از بی بی سی، لوموند معشوقه ماست !
تحریم دگر در عاشقی بی معناست
بعد از فابیوس، هاموند معشوقه ماست !
"الاحقر"
وقتی که بیایی همه دنیا را ...
بغداد و دمشق و جدّه و صنعا را ...
روزی که براق جانب غزّه کنی
ما منتظریم مسجد الاقصی را ...
"الاحقر"
یک عدّه پی دیدن داس مه نو
یک عدّه پی فطریه گندم و جو
ای خوش به زلال قلب آنکس امشب
کاو مست رصد کردن ماه رخ تو
"الاحقر"
کس پر نکند blank ها، الّا تو
مخمور، همه drunk ها، الّا تو
امروز تولّدم ... ، فراموشش کن
از صبح تمام بانک ها ... الّا تو
"الاحقر "
blank : جای خالی
drunk : مست
هر چند گرانی و فساد و تبعیض ...
از دست گروهی دل مردم لبریز ...
اسلام ولی از همه مظلوم تر است
ای دوست فقط به خاطر او برخیز
"الاحقر"
چشمان جهانیان به ایران معطوف
sun ایی ست که پنهان نشود با sunroof
یک پاس دقیق ، سرنوشت ما را ...
ای کاش شود "ظریف"مان هم "معروف"
"الاحقر"
اندوه چرا ؟! شیب ملایم داریم
بر نرخ نظارتی مداوم داریم
صد بار اگر شود گران تر ... خوش باش
ثابت شده مردمی مقاوم داریم
"الاحقر"
آن روز که روز این وطن چون شب بود
آن روز که جان مرد و زن بر لب بود
عبّاس(ع) شدید و کربلای ایران ...
آن روز که مقتدایتان زینب بود
"الاحقر"
""تحریم شده آب و نه در طاقت مرد است ""
ذلّت بنگر با دل این قوم چه کردست
اینقدر ز دشمن نهراسید، به ولله
عبّاس علی، ساقی میدان نبرد است
الاحقر
قول ات همه جا پخش ولی روی زبان است
تقلید ز فعل ات چه بگوییم، نهان است
این کاخ کجا و حرم پاک جماران ...
زین پس حرم ات قلب ضعیفان جهان است
"ع.شیرخانی (ابر)"
پرونده ام و باز مرورت مولا
یک پرسش تلخ از حضورت مولا
این هفته چندمست با اعمالم
انداخته ام عقب ، ظهورت مولا !؟
"الاحقر"
با عشق حسین ع روز و شب پیوسته
در راه خدا دمی ز پا ننشسته
پرواز بدون پر شنیدی هرگز ؟!
غوّاص که دیده دست و پایش بسته ؟!
"الاحقر"
عکسش همه جا پخش توی وایبرهاست
خود صاحب صد گونه ادا و قرهاست !
یارانه وی قطع شد و حالا او
یک عضو ضعیف قشر میلیاردرهاست
"الاحقر"
ممّد تو نبودی که ببینی دکتر
آباد نمود شهرتان را با دُر
وآنگاه به عزم فتح شهری دیگر
آزاد نمود نرخ بنزین فالفور !
"الاحقر"
چمبر زده و خمیده روی میزش
صد گونه گزینه چیده روی میزش !
ای وای چرا گزینه ها قاطی شد ؟!!
یک شیر گمان پریده روی میزش !
"ع.شیرخانی.ابر"
با لطف خدا دشمن صهیون را هم ...
این دست نشاندگان میمون را هم ...
تکواندو و قهرمانی اش پایلوت بود !
ما پوزه آمریکای ملعون را هم ...
"الاحقر"
کاش این کم و بیش هایمان سمت تو بود
جنباندن ریش هایمان سمت تو بود
معیار تمام کارهامان اخلاص
روی همه دیش هایمان سمت تو بود
"الاحقر"
فریاد اویس از قَرَن می شنوم
از سیصد و سیزده دهن می شنوم
در رکن یمانی تَرَکی افتاده
من بوی ظهور از یمن می شنوم
"الاحقر"
این مغز که نیست ، بشکه فرمول است !
کنکور برای ما جوانان غول است
گفتند که علم سلطنت ... نه مدرک
آخر چه کسی در این خطا مسئول است ؟!
"الاحقر"
کی مشکل ما به عهده بانکی هاست
تقصیر همیشه گردن donkey هاست
این رانت و فساد و رشوه از تحریم است
این فتنه یقین که کار این یانکی هاست
"الاحقر"
لا حول به مقدم شریفش گویید
احسنت به تدبیر حریفش گویید !
از بابت حج و جدّه و داعش هم
تبریک به تبریک ظریفش گویید
"الاحقر"
از حیث لباس ، جالباسی شده ایم !
آهنگ ؟ که تعمیر اساسی شده ایم !
از خورد و خوراک و خواب تا معماری
غربی جهتان اقتباسی شده ایم !
"الاحقر"
هم کیفیت ضعیف گردیده دخیل
هم قیمت بالاست بر این امر دلیل
خودباختگی هم که مهمتر زین دو
بازار اگر ز مارک گردیده ذلیل
"الاحقر"
آماده، به انتظار امر مولا
امروز نشد نهایتاً تا فردا
ای وای اگر که پای کج بگذارند
سجّیل به سجّیل ، تل آویو ، حیفا ...
"الاحقر"
اعدام !؟ نگو ! حبس ابد !؟ هست زیاد
زندان که دگر ... ضربه حد هست زیاد
باور بکنید اگر که عادل باشید
پشت سر او کلام بد ، هست زیاد !
"الاحقر"
هی شیعه به جان سنّی و فارس به ترک ...
روباه صفت به هر دمی در پی گرگ
منشور فساد تو چه عالمگیر است
ای موذی شیطان صفت پست ِ بزرگ
ع.شیرخانی(ابر)
یک سینه پر از بغض و سراسر آه است
هر چند هلال ، همچو قرص ماه است
این سرخی خون خفته در چشمانش
یادآور خون پاک عبدالله* است
الاحقر
نابودی زاغ های چرکین چمن
بیداری بلبلان بر بسته کفن
هر گوشه کنار مژده آمدنت
بحرین و عراق ، سوریه ، مصر و یمن
"الاحقر"
هر روز طریقی و فریبی ، رنگی
یک روز به تحریم و زمانی جنگی
دیروز به پشت مرز ، با تیر و تفنگ
امروز به شکل ناتوی فرهنگی
"الاحقر"
پابوس سگان پست جنگ افروزی
با پول دهان روبهان می دوزی
طولی نکشد ولی، به امّید خدا
در آتش خشم شیعیان می سوزی
"ابر"
از نسل یلان علم و ایمان هستیم
چون آتش خشم، داغ و سوزان هستیم
ما طبق خطوط قرمز سیّد علی
پیگیر تعهدات لوزان هستیم
"الاحقر"
خدّام حرم ! به قتل و دنیا به سکوت
شیخان عرب ز باده در حال هبوط
چشمان یتیمان یمن غرق قنوت
لعنت به تو آل لوط ای آل سقوط
"الاحقر"
از عشق علی سینه ما مشتعل است
ذکر لب ما همیشه "احلی عسل" است
تا کفش کن بهشت ما سینه زنیم
تاریخ شروع نوکری مان ازل است
"الاحقر"
با لطف خدا قیام ما قائمی است
یعنی تبعیت از علی دائمی است
ما حرمت مادر و غمش را داریم
امسال تمام سال ما فاطمی است
"الاحقر"
به ناگه دور گل از داس پر شد
تمام کوچه از خنّاس پر شد
در و دیوار و میخ و شیشه عطر ...
تمام کوچه ها از یاس پر شد
"الاحقر"
یکی فریاد زد آتش که محشر ...
یکی زد با لگد بر پهلوی در
نکشت این ها مرا ، این طعنه ام کشت
که نامردی بگفت : " این بود حیدر!؟ "
"الاحقر"
نه حیدر بندها از دست وا کرد
نه زهرا دامن حیدر رها کرد
مگر می شد علی را برد ... ای وای
غلافی مهر و ماه از هم جدا کرد
"الاحقر"
بی بال و پرم ولی کبوتر شده ام
چون نوکر نوکران قنبر شده ام
چندیست که سوی چشم من کم شده باز
مشتاق غبار پای حیدر شده ام
الاحقر
