یا علی اکبر ع ...

نوزاد حسین جلوه اش مصطفویست

دقت که کنی خَلقاً و خُلقاً نبویست

تبریک بگویید به ارباب که او

نامش ، نسبش ، خودش ، جمالش علویست

                                                                                "مهدی مقیمی"

غرورم را ...

بهار آمد ، قرار آمد؟! نیامد

پیامی از نگار آمد؟! نیامد

تو رفتی و دلم ، این ، خفته در خون

دگر با خود ، کنار آمد ؟! نیامد

شبی کز گیسویت دل را ... نگاهت

به پای چوب دار آمد؟! نیامد

غرورم را چنان پیشت شکستم

به چشمت عشق خوار آمد نیامد؟!

شکستی ساز دل را و به گوش ات

طنین بغضِ تار آمد ؟! نیامد

دم رفتن ، خداحافظ که سهل است

  برایت اشکم عار آمد  نیامد؟

شد این جمله کلام آخرم ، آه

اگر که بر مزار آمد ...

نیامد ...

                                                              "ابر"

این شمس و قمر ...

هر لحظه مرا ، می بردم از سر ، هوش

این شمس و قمر که خفته در یک آغوش

تاریخ ولادت و شهادت را بین

مه دور زند به دورِ شمسِ شش گوش

                                                                              "ابر"

اردی جهنّم ...

فصل بهار آمد و رنگ بهار نیست
اردی جهنم است زمانی که یار نیست

دست نیاز باد به دامان ناز بید
تنها مرا به جانب معشوقه بار نیست

امسال از همیشه ی خود بی ثمرتر است
در باغ من نشانه ای از برگ و بار نیست

هر قاصدی که آمده از راه، ناخوش است
هر نامه ای که می رسد از سوی یار نیست

دنیا به جز عذاب چه دارد برای من؟
شب های تار هست صدای سه تار نیست

آه ای پرنده! گاه قفس را نفس بکش
آخر همیشه راه رهایی فرار نیست

                                                              "علیرضا بدیع"

سرگشته، پی درد، نه درمانِ تو بودیم

جان گوشه لب، گوش به چشمانِ ! تو بودیم

چون مدعیان منتظر حرکت لب هات

ما منتظر حرکت پلک ان تو بودیم