قریب و غریبه
دیدی که خون ناحق پروانه ، شمع را ...
بایگانی
- آذر ۱۳۹۹ (۱)
- مرداد ۱۳۹۹ (۱)
- تیر ۱۳۹۹ (۱)
- آذر ۱۳۹۸ (۲)
- آبان ۱۳۹۸ (۳)
- مهر ۱۳۹۸ (۱)
- شهریور ۱۳۹۸ (۴)
- مرداد ۱۳۹۸ (۲)
- تیر ۱۳۹۸ (۲)
- خرداد ۱۳۹۸ (۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۸ (۱)
- فروردين ۱۳۹۸ (۱)
- اسفند ۱۳۹۷ (۳)
- بهمن ۱۳۹۷ (۲)
- دی ۱۳۹۷ (۵)
- آذر ۱۳۹۷ (۳)
- آبان ۱۳۹۷ (۷)
- مهر ۱۳۹۷ (۵)
- شهریور ۱۳۹۷ (۴)
- تیر ۱۳۹۷ (۱)
- خرداد ۱۳۹۷ (۶)
- ارديبهشت ۱۳۹۷ (۲)
- اسفند ۱۳۹۶ (۱)
- آذر ۱۳۹۶ (۱)
- آبان ۱۳۹۶ (۲)
- مهر ۱۳۹۶ (۵)
- شهریور ۱۳۹۶ (۵)
- مرداد ۱۳۹۶ (۲)
- تیر ۱۳۹۶ (۴)
- خرداد ۱۳۹۶ (۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۴)
- فروردين ۱۳۹۶ (۳)
- اسفند ۱۳۹۵ (۱)
- بهمن ۱۳۹۵ (۱)
- دی ۱۳۹۵ (۱)
- آذر ۱۳۹۵ (۱۱)
- آبان ۱۳۹۵ (۷)
- مهر ۱۳۹۵ (۴)
- شهریور ۱۳۹۵ (۲)
- مرداد ۱۳۹۵ (۳)
- تیر ۱۳۹۵ (۶)
- خرداد ۱۳۹۵ (۵)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۵)
- فروردين ۱۳۹۵ (۳)
- اسفند ۱۳۹۴ (۴)
- بهمن ۱۳۹۴ (۱)
- دی ۱۳۹۴ (۱)
- آذر ۱۳۹۴ (۲)
- آبان ۱۳۹۴ (۲)
- مهر ۱۳۹۴ (۴)
- شهریور ۱۳۹۴ (۵)
- مرداد ۱۳۹۴ (۱)
- تیر ۱۳۹۴ (۶)
- خرداد ۱۳۹۴ (۹)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۱۲)
- فروردين ۱۳۹۴ (۷)
- اسفند ۱۳۹۳ (۷)
- بهمن ۱۳۹۳ (۴)
- دی ۱۳۹۳ (۳)
- آذر ۱۳۹۳ (۱)
- آبان ۱۳۹۳ (۱)
- مهر ۱۳۹۳ (۲)
- شهریور ۱۳۹۳ (۳)
- خرداد ۱۳۹۳ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۳ (۲)
- فروردين ۱۳۹۳ (۱)
- اسفند ۱۳۹۲ (۲)
- بهمن ۱۳۹۲ (۳)
- دی ۱۳۹۲ (۲)
- آذر ۱۳۹۲ (۵)
- آبان ۱۳۹۲ (۴)
- مهر ۱۳۹۲ (۲)
- مرداد ۱۳۹۲ (۳)
- تیر ۱۳۹۲ (۱۴)
- خرداد ۱۳۹۲ (۱۶)
- ارديبهشت ۱۳۹۲ (۸)
- فروردين ۱۳۹۲ (۲)
- اسفند ۱۳۹۱ (۴)
- بهمن ۱۳۹۱ (۱۳)
- دی ۱۳۹۱ (۵)
- آذر ۱۳۹۱ (۶)
- آبان ۱۳۹۱ (۱۰)
- مهر ۱۳۹۱ (۱۷)
- شهریور ۱۳۹۱ (۹)
- مرداد ۱۳۹۱ (۸)
- تیر ۱۳۹۱ (۸)
- خرداد ۱۳۹۱ (۷)
- ارديبهشت ۱۳۹۱ (۱۱)
- فروردين ۱۳۹۱ (۶)
- اسفند ۱۳۹۰ (۱۲)
- بهمن ۱۳۹۰ (۹)
- دی ۱۳۹۰ (۶)
- آذر ۱۳۹۰ (۸)
- آبان ۱۳۹۰ (۶)
- مهر ۱۳۹۰ (۴)
- شهریور ۱۳۹۰ (۵)
- مرداد ۱۳۹۰ (۷)
- تیر ۱۳۹۰ (۶)
- خرداد ۱۳۹۰ (۱۴)
- ارديبهشت ۱۳۹۰ (۱۳)
- فروردين ۱۳۹۰ (۱۰)
- اسفند ۱۳۸۹ (۱۰)
- بهمن ۱۳۸۹ (۵)
- دی ۱۳۸۹ (۷)
- آبان ۱۳۸۹ (۶)
- مهر ۱۳۸۹ (۳)
- شهریور ۱۳۸۹ (۵)
- مرداد ۱۳۸۹ (۴)
- تیر ۱۳۸۹ (۴)
- خرداد ۱۳۸۹ (۷)
- ارديبهشت ۱۳۸۹ (۶)
برف این نرم سپید، برف این فانی پاک
باز هم آهسته، خیزد از بستر تب
وعده مادر هم، برف سال دگرست
وعده ای تکراری، وعده ای بی اثر است
صبح فردا وقتی، گشت خورشید به بام
"الاحقر"
افتاده خزان به جان گلشن، ای دوست
من مانده ام و آتش در تن، ای دوست
یک روز بیایی به کنارم کآن روز
در حسرت یک دوبیتی از من، ای دوست ...
"الاحقر"
گیرم که تویی دوای زخم این غم
گیرم برسی به لحظه آخر هم
تو قصه شاهنامه ها را خواندی !؟
سهراب درست روی دست رستم ...
"ا ل ا ح ق ر"
لب تشنه ز عمق جگرش می گفت : آه
می سوخت به ظلمت غریبی چون ماه
شد ورد لبش لحظه آخر، ناگاه
لا یوم کیومک ابا عبدالله ع
"الاحقر"