زندگی حس غریبی ست که یک مرغ مهاجر دارد ...
سهراب سپهری
عمریست یزید نفس دون را ،خویشیم
بهر جو ری هماره در تشویشیم
کوفی صفتیم و نامه ها مان در راه
ما منتظر محرم در پیشیم ...
"الاحقر"
گفت : غیبت ، عدم ظهورحضرت یا عدم حضورشون !؟
گفتم : خب این که واضح ، غیبت عدم ظهور دیگه ...
گفت : اگه میگی آقا حاضر ، پس ...
پس
اینهمه گناه ! ...
ساکت شدم
حرف حق که جواب ...
بی نیاز از صبح عیدم چونکه عید من تویی
ای بهار بی خزان عید سعید من تویی
عیدها افتد نگاهم در نگاهت بیشتر
این زعیدم بس که دید و بازدید من تویی
چون دلم راضی نشو بیرون روم از محفلت
آخر ای آرام جان و دل امید من تویی
گر به پیش می پرستان میزنم دم از نوید
ای لب جان پرور جانان نوید من تویی
بسکه دارد شوق با وصف و ثنایت گوش ولب
روز و شب ای ماه در گفت و شنید من تویی
بهر زاهد نیست نیکوتر نویدی از بهشت
ای بهشت عاشقان بهتر نوید من تویی
با تمام رو سیاهی باز از راه کرم
دوش گفت از عاشقان رو سپید من تویی
سید ذبیح الله قاسمی (رهام)
__________________________________________
عزیزی گفت : تمام شد ...
گفتم : نکند دوباره شروع شود ...
عزیزی با افسوس گفت : " شب های قدر که گذشت انگار ماه مبارک تمام شد "
و این روزها ...
______________________
بر بام هوا و آرزوها
ما بال گنه ز نو گرفتیم
بگذر رمضان که ما پس از قدر
دنبال گنه ز نو گرفتیم ...
_______________________
رکورد حد کفران را شکستم
چه راحت نام غفران را شکستم
نشستم بر سر خوان کریمش
" نمک خوردم ، نمکدان را ... "
الاحقر