فزون ...

از سینه ، جگر ، ز دیده ، خونابه برون

وز بغض، زمین دل ، ز صد لاله ، فزون

بر سر بنشسته تیشه ی کوهکنان

وز عقل و خرد چه مانده ؟ بن بست جنون

.
.
.

                                                    "ع.شیرخانی (ابر)"

سپردمت به همان خدا ...

سپردی ام به خدا و سپردمت به خدا

برو برو که ندیدم ز تو  به غیر جفا

من ار به سنگ چنین عشق حواله میدادم

شبیه موم ، عسل می چشاند این دل را

ولی تو سنگدل آنچنان کمر بستی

که جز به قتل دل من نشد دلِ تو ، رضا

شکستن دل مردم تو را که تفریح است

فقط بگو که چرا من ؟ فقط بگو که چرا ؟

تو رفته ای و من و این سوال بی پاسخ :

تقاص تلخ کدامین گناه بود ، خدا ؟

                                                                                           "ع.شیرخانی.ابر"

چرا ؟؟؟

لِه کرد به زیر پا گلِ پرپر را ...

انداخت به خون ، زلالِ اشکِ تر را

دیروز تمام قد مرا آتش زد

امروز چرا دوباره خاکستر را ...؟؟؟

                                                     " ا ب ر "

خدا کند ...

ای کاش که هیچ وقت ، گریان نشوی

آواره ی غربت خیابان ، نشوی

یکبار دل مرا شکستی ، دیدی ...

این بار خدا کند پشیمان نشوی

                                                       " ا ب ر "

قتل صبر ...

می گفت که :  آمده است ، درمان باشد

این بار کلیدِ قفلِ زندان باشد
.
.
.
یک بار رگم را زده بود امّا باز

برگشت مبادا به تنم جان باشد

                                                                                           "ا ب ر"