ای بی حرم ، حرمت قلب شیعه است ...

میان کوچه ، ره ، برعشق سد کرد

و داغ سینه ی ما تا ابد کرد

الهی بشکند دستی که آن روز

غرور مجتبی یش را لگد کرد

                                                                                            ابر

سنگ تمام ...

 بوسید ولی زود لب از گونه جدا کرد

    سرمای زمستان و رخ سنگ ... چه سخت است     

                                                                          ابر

کی می کَنیم ریشه ی آل سعود را ...

پیش نگاه غیرت عبّاس روی نی ...

اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا سَیِّدَتَنـا رُقَیَّةَ،عَلَیْکِ التَّحِیَّةُ وَاَلسَّلامُ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ

حرف کنیزی شد، عمو از نیزه افتاد

طوری که از آب آورت چیزی نمانده ...

 

فکری به غیر کشتن من ...

آمد دوباره ، زودتر از موعد خودش

فکری به غیر کُشتن من ، نیست در سرش

برگشته باز چنگ زند در گلوی تاک

تا خون بریزد از رگِ بی رنگ پیکرش

با یک سپاه مجهز به قصد کُشت

برگشته است تا بزند زخم آخرش ...

باران و باد ، ورق هایی از چنار

یک کوچه باغ و خاطره های شناورش

من ، تو ، تویی که همان جا شکستی ام

تو ، من ، منی که بغض گلوگیر حنجرش ...

حالا دوباره قافیه ها تنگ مثلِ دل

مردی ، خزان ، زده به تمامی باورش

مردی که نیم خودش را جوان که بود ...

حالا خزان زرد آمده تا نیم دیگرش ...

                                                          "ع.شیرخانی(ابر)"