بیزار ...

بر دارم و بر دارم و بر دارم و بر دار

محو افقی تار

از خویش و دل و عشق ، دو صد بار

بیزارم و بیزارم و بیزارم و بیزار

تشبیه بخواهی ، تو گُل و پیش تو من، خار

خارم به خدا خار ، ولی خار ، نه سربار

                                                             ع.شیرخانی (ابر)

قافیه می خواهم چه کار ...

عهد بستی که دگر فکر به من هم نکنی 

فکرِ این فکر شب و روز مرا   پُر  کرده

خرده بر شعر من و قافیه  ام باشد بعد

آه ،  دوری  تو ای دوست ، مرا   خُل  کرده 

همزاد ...

بدجور شکست در گلوی این ابر

بغضی که نشست در گلوی این ابر

انگار که همزاد منست این باران

              این بغض من است در گلوی این ابر

                                                                                                                                    ع.شیرخانی(ابر)

زیر بارون سئوال ، چتر یک جواب سرد ...

 ...

من ، سرم ، سرگرم کار خویش بود

تار و پودم روی دار خویش بود

خاطراتم در مزار خویش بود

در دل دلمرده کی تشویش بود

آمدی ، خاکسترم را هم زدی

بر دل دیوانه رنگ غم زدی

قایق بشکسته را در یم زدی

زندگی ام را چرا برهم زدی

بهره ...

در فصل بهار، طعمه ی نار شدیم

بی جرم ، اسیرِ چوبه ی دار شدیم

ما جان و دل و روح و بدن را درعشق

بی بهره سپردیم و بدهکار شدیم !

                                                     ابر

ذرّه به ذرّه ...

می روم و نمی رود پایِ دلم ز کوی تو

خود چه کند اسیرِ آن، حلقه به حلقه موی تو

دامن صبر می رود از کفِ اختیار من

چون که شود گره گشا، باد صبا ز روی تو

من چه کنم ز خشم تو ، شیوه ی ناز چشم تو

یک قدم ار عقب روم ، صد قدمم به سوی تو

گم شده جان و روح و تن ، نیست به غیر تو ز من

ذرّه به ذرّه هرچه من ، جمله به جست و جوی تو

کوزه ی دل ، تَرَک تَرَک ، هر نفسی کِشد سَرَک

تازه کند گلو ، مگر ، از یمِ در سبوی تو 

                                                       ابر

خنده ی تک ...

خورشید سرک کشید بر پنجره ها

صد شاه پرک کشید بر پنجره ها

آن سوی شکفت غنچه ای زیبا روی

یک خنده ی تک کشید بر پنجره ها

                                                             ابر