در کشور ایران که دلتنگی فراوان است
کنجی برای گریه، ای مردم! خراسان است...
کنجی که جذاب است، مثل خال کنج لب
کنجی که در واقع تمام خاک ایران است...
در نقشه سمت چپ، کمی بالا، طپش دارد
این نقشه انسان است و مشهد قلب انسان است...
مشهد شهادت میدهد در خاک من گنجیست
در آسمان فوج کبوترها نگهبان است
در دلنشینی این عروس از رامسر بهتر
او باعث شیرینی قند فریمان است
*****************************
آقا! کمی هم درد دل دارم، اجازه هست؟
با آنکه پیش از گفتنش شاعر پشیمان است!
همسایه ما سالها حرف از حرم میزد
او مرد و از این قصه فرزندش پریشان است
دیروز میخواندم شما حج فقیرانید
امروز دور از دسترس حج فقیران است
هرکس که دست و بال او تنگ است، لایق نیست؟
یا هر که پولش بیشتر باشد مسلمان است؟
*****************************
یک لحظه خوابم برد، گویا در حرم هستم!
اینجا که حالا ایستادم زیر ایوان است
پشت سرم مردی زیارتنامه میخواند
از ظاهر او میشود فهمید چوپان است
از روستای کوچکی اطراف مشهد یا
از پیرمردان عشایر از لرستان است
یک چوبدست و سفره نانی خشک پهلویش
انگار در جیب کتش یک جلد قرآن است
دستش به روی شانهام ناگاه، “امری بود؟” ...
میخندد و زیر لبش این بیت پایان است
مشهد، مدینه، کربلا را در خودت دریاب!
جانان تو هستی، گنبد و گلدسته بیجان است
عباس سودایی
راهی پابوسم ، دعاگوی همه رفقا ...
با خنده ی خود به درد ما خاتمه ای
زیبا تر از این نام ندیدم به جهان
سیدعلی حسینی خامنه ای...
________________
آغاز زعامت حضرت آیت الله خامنه ای بر شما مبارک!
---------------------------------------------------------------------
به همچنین