برای دایی عزیزم که هفدهم آذر دچار حادثه بهمن شد و هنوز اثری از او نیافتیم ...
جگر بی تاب کردی تا ابد برف
به دل غم قاب کردی تا ابد برف
زدی آتش به جانم ، خنده کردی
الهی آب گردی تا ابد برف
........................................................
مضمون تمام حرف ها بودی و من ....
تو فعل تمام صرف ها بودی و من ....
این فکر برای کشتن من کافیست
"دیشب تو میان برف ها بودی و من ..."
الاحقر
این انتظار نیست ، دروغ من و شماست
یعنی بهار نیست ، دروغ من و شماست
پابند ظاهریم ، فقط حرف میزنیم
دل بی قرار نیست ، دروغ من و شماست
"ما اهل کوفه نیستیم که تنها شود امام"
اینها شعار نیست !؟ دروغ من و شماست
عمریست راحتیم بدون حضور تو
"ای وای یار نیست" دروغ من و شماست
عمار اگر نشد به خدا میثم توایم
"صد حیف دار نیست" دروغ من و شماست
یعنی خلاصه بگویم کلام خویش
این انتظار نیست ، دروغ من و شماست
الاحقر
حالم بد است ، گریه امانم نمی دهد
غم بی حد است ، گریه امانم نمی دهد
امواج اشک ، ساحل چشمان بی رمق
جزر و مد است ، گریه امانم نمی دهد
در امتحان عشق ، دل بی سواد من
قطعاً رد است ، گریه امانم نمی دهد
لب های ناامید ز بوسیدن رخت
سرگرم اشهد است ، گریه امانم نمی دهد
گفتم سبک شود دل ابری ز بعد اشک
گویا مشدّد است ، گریه امانم نمی دهد
این واضح است که مرگم بدون تو
صد در صد است ، گریه امانم نمی دهد
الاحقر
یک نیم دگر ، ز مهر تو دل کنده ست
من مانده ام و برزخ این بغض عجیب
شمعم که مرا گریه میان خنده ست
الاحقر
یک عده توان زانوان را بردند
یک عده النگوی زنان را بردند
خاکم به دهان ، شنیدم آنروز غروب
انگشتر صاحب الزّمان را ...
الاحقر
------------------------------------------------------------------------
راستی
آب
باز
شد ...
بس کن رباب نیمه ای از شب گذشته است
دیگر بخواب نیمه ای از شب گذشته است
کم خیره شو به نیزه ، علی را نشان نده
گهواره نیست دست خودت را تکان نده
با دست های بسته مزن چنگ بر رخت
با ناخن شکسته مزن چنگ بر رخت
بس کن رباب حرمله بیدار می شود
سهمت دوباره خنده انظار می شود
ترسم که نیزه دار کمی جابجا شود
از روی نیزه رأس عزیزت رها شود
یک شب ندیده ایم که بی غم نیامده
دیدی هنوز زخم گلو هم نیامده
گرچه امید چشم ترت نا امید شد
بس کن رباب یک شبه مویت سپید شد
پیراهنی که تازه خریدی نشان مده
گهواره نیست دست خودت را تکان مده
با خنده خواب رفته تماشا نمی کند
مادر نگفته است و زبان وا نمی کند
بس کن رباب زخم گلو را نشان مده
قنداقه نیست دست خودت را تکان مده
دیگر ز یادت این غم سنگین نمی رود
آب خوش از گلوی تو پائین نمی رود
بس کن ز گریه حال تو بهتر نمی شود
این گریه ها برای تو اصغر نمی شود
حسن لطفی