سی آذر ...

روز وصال من سی آذر

شام فراق تو شب یلدا

روزی به قدر عمر مجنون و

شامی به طول گیسوی لیلا

.

.

.

سکوت را ...

شاعر زیاد و شعر زیاد و قلم زیاد

مردی کجاست تا که سراید سکوت را ...

                                                                                   "ابر"

                               

غمت مثل نَفَس در رفت و آمد ...

پنهان شدی در برف ها ، بدجور بی تابم

من کودکی کز شوق بُردن ، دست می سابم

یک ، دو ، سه ... ، ده ، حالا تمام حدس هایم را ...

امّا تو را هر قدر می گردم نمی یابم

برگرد ، باشد ، باز هم این بار بردی تو

برگرد من سردم شده ، برگرد ، دریابم

اصلاً تو رفتی تا که خیلی زود برگردی

شوخی نکن ، برگرد ، می بینی که بی تابم

.

.

.

بی تابی ام دست خودم که نیست می دانی

من کشته ی این خنده هایِ زنده ی قابم

تو رفتی و چشمان من بی تاب از گریه

تو رفتی و عمریست من از غصّه بی خوابم

.

.

.

باشد نیا ، باشد بمان با برف ها امّا

من هم شبیه برف ها تا صبحدم آبم

                                                                                                ابر

جشن فراغ ...

امسال دوباره باز رفتیم به باغ !

یک مختصری نان و کمی چنجه داغ !

با یاد شما جشن گرفتیم آقا !!!

آغاز هزار و صد و هشتاد و فراغ ...
                                                                   "ابر"

به یاد دایی عزیزم ...

شادی روحش صلوات ...

جگر ، بی تاب کردی تا ابد برف

به دل غم قاب کردی تا ابد برف

زدی آتش به جانم، خنده کردی

الهی آب گردی تا ابد برف

                                                       ابر

که دیگر نیست ...

شده هرگز دلت مال ِ کسی باشد که دیگر نیست؟

نگاهت سخت دنبال ِ کسی باشد که دیگر نیست؟

برایت اتفاق افتاده در یک کافه ی ِ ابری

ته ِ فنجان ِ تو فال ِ کسی باشد که دیگر نیست؟

خوش و بش کرده ای با سایه ی ِ دیوار وقتی که

دلت جویایِ احوالِ کسی باشد که دیگر نیست؟

چه خواهی کرد اگر هربار گوشــــی را که برداری

نصیبت بوقِ اشغالِ کسی باشد که دیگر نیست؟

حواس ِ آسمانت پرت روی ِ شیشه های ِ مه

سکوتت جار و جنجالِ کسی باشد که دیگر نیست

شب ِ سرد ِ زمستانی تو هم لرزیده ای هرچند

به دور ِ گردنت شال ِ کسی باشد که دیگر نیست؟

تصور کن برای ِ عیدهـای ِ رفته دلتنگی

به دستت کارت پستال ِ کسی باشد که دیگر نیست

شبیـه ِ ماهی ِ قرمز به روی ِ آب می مانی

که سین ات هفتمین سال ِ کسی باشد که دیگر نیست

شود هر خوشه اش روزی شرابی هفتصد ساله

اگر بغضت لگدمال ِ کسی باشد که دیگر نیست

چه مشکل می شود عشقی که حافظ در هوای ِ آن

الا یا ایها الحال ِ کسی باشد که دیگر نیست

رسیدن سهم ِ سیب ِ آرزوهایت نخواهد شد

اگر خوشبختی ات کال ِ کسی باشد که دیگر نیست

                                                                    شهراد میدری

ضمن احترام به اکثریت دانشجویان واقعی ...

نه خواندن درس هاش چنگی بر دل ...

نه دغدغه ایی و آرمانی قابل ...

امروز دلش به این که دانشجویم ...

فردا که شود مدیر، چون گُل در گل ...
                                                                            ابر

 

چه سود اکنون ...

ندونستم مو قدرش در کنارم
ولی حالا که رفته بی قرارم
نخندیدم دمی بر روی ماهش
چه سود اکنون به خاکش اشکبارم
ندید از من خوشی من هم پس از او
ندیدم روی خوش از روزگارم
شدم تنها به غربت ها فراموش
خدا رحمی بکن بر حال زارم
پشیمونم ولی هیهات دیر است
حلالم کن که من هم رهسپارم

                                                                   "لاادری"

شاید که سال بعد ...

می بوسم و کنار دلم میگذارمت

ای حلقه حلقه غم ، به خدا میسپارمت

شاید که سال بعد نبودم کنارتو

اما رفیق تا به ابد دوست دارمت

                                                             #ع_شیرخانی_ابر

اللهم انّا نشکوا الیک فقد نبیّنا ...

با رفتن تان ، خانه نشین اش کردند

مظلوم نه ، مظلوم ترین اش کردند

دیدند که کوه فاطمه س پشت علیست

با کشتن او ، نقش زمین اش کردند

                                                                        ابر

دی ، آذری بر جان ما افتاد ...

مضمون تمام حرف ها بودی و من ...

تو، فعل تمام صرف ها بودی و من ...

این غصّه برای کشتن من کافی ست

دیشب تو میان برف ها بودی و من ...

                                                             ابر