باشد قرار و وعده ما موکب الرضا ع
ما کربلای خود ز خراسان گرفته ایم ...
ابر
قریب و غریبه
دیدی که خون ناحق پروانه ، شمع را ...
بایگانی
- آذر ۱۳۹۹ (۱)
- مرداد ۱۳۹۹ (۱)
- تیر ۱۳۹۹ (۱)
- آذر ۱۳۹۸ (۲)
- آبان ۱۳۹۸ (۳)
- مهر ۱۳۹۸ (۱)
- شهریور ۱۳۹۸ (۴)
- مرداد ۱۳۹۸ (۲)
- تیر ۱۳۹۸ (۲)
- خرداد ۱۳۹۸ (۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۸ (۱)
- فروردين ۱۳۹۸ (۱)
- اسفند ۱۳۹۷ (۳)
- بهمن ۱۳۹۷ (۲)
- دی ۱۳۹۷ (۵)
- آذر ۱۳۹۷ (۳)
- آبان ۱۳۹۷ (۷)
- مهر ۱۳۹۷ (۵)
- شهریور ۱۳۹۷ (۴)
- تیر ۱۳۹۷ (۱)
- خرداد ۱۳۹۷ (۶)
- ارديبهشت ۱۳۹۷ (۲)
- اسفند ۱۳۹۶ (۱)
- آذر ۱۳۹۶ (۱)
- آبان ۱۳۹۶ (۲)
- مهر ۱۳۹۶ (۵)
- شهریور ۱۳۹۶ (۵)
- مرداد ۱۳۹۶ (۲)
- تیر ۱۳۹۶ (۴)
- خرداد ۱۳۹۶ (۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۴)
- فروردين ۱۳۹۶ (۳)
- اسفند ۱۳۹۵ (۱)
- بهمن ۱۳۹۵ (۱)
- دی ۱۳۹۵ (۱)
- آذر ۱۳۹۵ (۱۱)
- آبان ۱۳۹۵ (۷)
- مهر ۱۳۹۵ (۴)
- شهریور ۱۳۹۵ (۲)
- مرداد ۱۳۹۵ (۳)
- تیر ۱۳۹۵ (۶)
- خرداد ۱۳۹۵ (۵)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۵)
- فروردين ۱۳۹۵ (۳)
- اسفند ۱۳۹۴ (۴)
- بهمن ۱۳۹۴ (۱)
- دی ۱۳۹۴ (۱)
- آذر ۱۳۹۴ (۲)
- آبان ۱۳۹۴ (۲)
- مهر ۱۳۹۴ (۴)
- شهریور ۱۳۹۴ (۵)
- مرداد ۱۳۹۴ (۱)
- تیر ۱۳۹۴ (۶)
- خرداد ۱۳۹۴ (۹)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۱۲)
- فروردين ۱۳۹۴ (۷)
- اسفند ۱۳۹۳ (۷)
- بهمن ۱۳۹۳ (۴)
- دی ۱۳۹۳ (۳)
- آذر ۱۳۹۳ (۱)
- آبان ۱۳۹۳ (۱)
- مهر ۱۳۹۳ (۲)
- شهریور ۱۳۹۳ (۳)
- خرداد ۱۳۹۳ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۳ (۲)
- فروردين ۱۳۹۳ (۱)
- اسفند ۱۳۹۲ (۲)
- بهمن ۱۳۹۲ (۳)
- دی ۱۳۹۲ (۲)
- آذر ۱۳۹۲ (۵)
- آبان ۱۳۹۲ (۴)
- مهر ۱۳۹۲ (۲)
- مرداد ۱۳۹۲ (۳)
- تیر ۱۳۹۲ (۱۴)
- خرداد ۱۳۹۲ (۱۶)
- ارديبهشت ۱۳۹۲ (۸)
- فروردين ۱۳۹۲ (۲)
- اسفند ۱۳۹۱ (۴)
- بهمن ۱۳۹۱ (۱۳)
- دی ۱۳۹۱ (۵)
- آذر ۱۳۹۱ (۶)
- آبان ۱۳۹۱ (۱۰)
- مهر ۱۳۹۱ (۱۷)
- شهریور ۱۳۹۱ (۹)
- مرداد ۱۳۹۱ (۸)
- تیر ۱۳۹۱ (۸)
- خرداد ۱۳۹۱ (۷)
- ارديبهشت ۱۳۹۱ (۱۱)
- فروردين ۱۳۹۱ (۶)
- اسفند ۱۳۹۰ (۱۲)
- بهمن ۱۳۹۰ (۹)
- دی ۱۳۹۰ (۶)
- آذر ۱۳۹۰ (۸)
- آبان ۱۳۹۰ (۶)
- مهر ۱۳۹۰ (۴)
- شهریور ۱۳۹۰ (۵)
- مرداد ۱۳۹۰ (۷)
- تیر ۱۳۹۰ (۶)
- خرداد ۱۳۹۰ (۱۴)
- ارديبهشت ۱۳۹۰ (۱۳)
- فروردين ۱۳۹۰ (۱۰)
- اسفند ۱۳۸۹ (۱۰)
- بهمن ۱۳۸۹ (۵)
- دی ۱۳۸۹ (۷)
- آبان ۱۳۸۹ (۶)
- مهر ۱۳۸۹ (۳)
- شهریور ۱۳۸۹ (۵)
- مرداد ۱۳۸۹ (۴)
- تیر ۱۳۸۹ (۴)
- خرداد ۱۳۸۹ (۷)
- ارديبهشت ۱۳۸۹ (۶)
پُر بود ز شادی ، پُرِ دردش کردی
نسبت به هرآنچه عشق سردش کردی
او یک دل و یک جا و یکی را ... افسوس
با رفتن خویش ، دوره گردش کردی
ع.شیرخانی (ابر)
تا دلم هست ، چرا ظرفِ سکوتِ لب تو
به فدای خم می ، گر شکند ساغرکی
"ابر"
آزاد شد و سپس ، قفس را سرِ من ...
این کوزه ی تهمتِ هوس را سرِ من ...
از ما که گذشت ، دردم امّا این است
ای عشق ، تلافی چه کس را ، سرِ من ...
ع.شیرخانی.ابر
فرسوده شد و به رغم میل اش بردند
چون کنده ی چوب روی سیل اش بردند
نزدیک حرم ، دست به سینه ، یک سوت ...
جان داد و سپس ز روی ریل اش بردند ...
"ع . شیرخانی (ابر)"
بیداد رفت لاله بر باد رفته را
یا رب خزان چه بود بهار شکفته را
هر لاله ای که از دل این خاکدان دمید
نو کرد داغ ماتم یاران رفته را
جز در صفای اشک دلم وا نمی شود
باران به دامن است هوای گرفته را
وای ای مه دو هفته چه جای محاق بود
آخر محاق نیست که ماه دو هفته را
برخیز لاله بند گلوبند خود بتاب
آورده ام به دیده گهرهای سفته را
ای کاش ناله های چو من بلبلی حزین
بیدار کردی آن گل در خاک خفته را
گر سوزد استخوان جوانان شگفت نیست
تب موم سازد آهن و پولاد تفته را
یارب چها به سینه این خاکدان در است
کس نیست واقف اینهمه راز نهفته را
راه عدم نرفت کس از رهروان خاک
چون رفت خواهی اینهمه راه نرفته را
لب دوخت هر کرا که بدو راز گفت دهر
تا باز نشنود ز کس این راز گفته را
لعلی نسفت کلک در افشان شهریار
در رشته چون کشم در و لعل نسفته را
" استاد شهریار ره "