یا أیها الإنسان ما غـرّک بربک الکریم ؟

در شکاف عمق یک دره

می خورند آب ، گله ای بره

من ز بالای کوه می نگرم

هر کدامشان چو شب پره

پس تو بنگر ، بزرگی عالم

کوه ها در آن چونان ذره

آدمی را چه می شود یارب

نطفه ای پست و این همه غره ...

                                                       "الاحقر"

کهکشان ها نخی از وصله نعلین علیست ...

ای پیش پرواز کبوترهای زخمی!              بابای مفقود الاثر! بابای زخمی!

دور از تو سهم دختر از این هفته هم پر
پس کی؟ کی از حال و هوای خانه غم پر؟

تا یاد دارم برگی از تاریخ بودی
یک قاب چوبی روی دست میخ بودی

توی کتابم هر چه بابا آب می داد
مادر نشانم عکس توی قاب می داد

اینجا کنار قاب عکست جان سپردم
از بس که از این هفته ها سر کوفت خوردم

من بیست سالم شد هنوزم توی قابی
خوب یک تکانی لا اقل مرد حسابی!

یک بار هم از گیر و دار قاب رد شو!
از سیم های خاردار قاب رد شو

برگرد! تنها یک بغل بابای من باش!
ها ! یک بغل برگرد تنها جای من باش

ای دست هایت آرزوی دست هایم
ناز و ادایم مانده روی دستهایم

شاید تو هم شرمنده ی یک مشت خاکی
جا مانده ای در ماجرای بی پلاکی

عیبی ندارد خاک هم باشی قبول است
یک چفیه و یک ساک هم باشی قبول است

امشب عروسی می کنم جای تو خالی
پای قباله جای امضای تو خالی

ای عکس هایت روی زخم دل نمک پاش
یک بار هم بابای معلوم الاثر باش

تشییع جنازه دلم ...

از خرمن عشق حاصلم را دیدم

اندیشه مانده در گلم را دیدم

می رفتی و روی دست بی رحم افق

تشییع جنازه دلم را دیدم

                                                  "عسگری"

ای نام تو آدم !

فائو : «تعداد گرسنگان جهان از مرز یک میلیارد نفر گذشت»

کنار سفره از خجلت گلوگیر

رخم گردید چون دریاچه قیر

به خود گفتم که "ای نام تو آدم"

گرسنه خفتگان بسیار و تو سیر 

                                                   "الاحقر"

دلی که عاشق نمیشه ...

جراید :

دانشمندان در شیلی صحرایی را یافتند که هزاران سال است در آن باران نباریده ...

خدا را شکر صبر ما ثمر داد

ستاره مژده صبح سحر داد

زبعد سال ها گمنامی محض

جراید از دل ما هم خبر داد 

                                                    "الاحقر"

لیلة الرغائب ، دعا برای حاضر غایب ...

به آهی که خیزد ز عمق وجود

سحرگه ز توبه ، میان سجود

ببخشد ز الطاف خود ذوالجلال

گناهان ناپاک هفتاد سال ...

                                                  "الاحقر"

امشب ، زیر باران رحمت خدا ، آرزوی امام زمان عج را آرزو کنیم ...

راستی ، آرزوی حضرت چیست ؟

آه ...

خانمان سوز بود آتش آهی، گاهی

ناله ای می شکند پشت سپاهی، گاهی

گر مقدر بشود، ملک سلاطین پوید

سالک بی خبر خفته براهی، گاهی

قصه یوسف و آن قوم چه خوش پندی بود

به عزیزی رسد افتاده به چاهی گاهی

متی ترانا و نراک ...

عزیزی ازاولیاءخدا و از شاگردان حضرت آیت الله بهجت ره ،در جلسه خصوصی می فرمود که

حضرت حجت (عج) را در عالم خواب مشاهده کردند ...

از ایشان سؤال کردیم که نکته خاصی در چهره حضرت عج ملاحظه فرمودید که در نگاه اول گیرا

باشد ؟

ایشان ،با حالتی خاص فرمودند : چشمهایشان ، چشمهایشان ...

در وصف چشم مستت ، کردم هزار چاره

صدها مجاز وایهام ، تشبیه و استعاره

اما ز بعد جهدی ، بی سود و بی سرانجام

کردم زخجلت و عجز ، دیوان خویش پاره 

                                                                   "الاحقر"

تشنه و دریا ...

مثه خواب بود ، مثه رؤیا

تشنه ای رسید به دریا

بردنش تا به بهشت و

سرنوشت از سر ،نوشت و ...

در خودت دریاب ...

در کشور ایران که دلتنگی فراوان است

کنجی برای گریه، ای مردم! خراسان است...

کنجی که جذاب است، مثل خال کنج لب

کنجی که در واقع تمام خاک ایران است...

در نقشه سمت چپ، کمی بالا، طپش دارد

این نقشه انسان است و مشهد قلب انسان است...

مشهد شهادت میدهد در خاک من گنجیست

در آسمان فوج کبوترها نگهبان است

در دلنشینی این عروس از رامسر بهتر

او باعث شیرینی قند فریمان است

*****************************

آقا! کمی هم درد دل دارم، اجازه هست؟

با آنکه پیش از گفتنش شاعر پشیمان است!

همسایه ما سالها حرف از حرم میزد

او مرد و از این قصه فرزندش پریشان است

دیروز میخواندم شما حج فقیرانید

امروز دور از دسترس حج فقیران است

هرکس که دست و بال او تنگ است، لایق نیست؟

یا هر که پولش بیشتر باشد مسلمان است؟

*****************************

یک لحظه خوابم برد، گویا در حرم هستم!

اینجا که حالا ایستادم زیر ایوان است

پشت سرم مردی زیارتنامه میخواند

از ظاهر او میشود فهمید چوپان است

از روستای کوچکی اطراف مشهد یا

از پیرمردان عشایر از لرستان است

یک چوبدست و سفره نانی خشک پهلویش

انگار در جیب کتش یک جلد قرآن است

دستش به روی شانهام ناگاه، “امری بود؟” ...

میخندد و زیر لبش این بیت پایان است

مشهد، مدینه، کربلا را در خودت دریاب!

جانان تو هستی، گنبد و گلدسته بیجان است

                                                                          عباس سودایی

راهی پابوسم ، دعاگوی همه رفقا ...

مهمترین کار ...

گوهر هایی از اقیانوس

علامه طباطبایی (ره) :

ما کاری مهمتر از خودسازی نداریم ...

******

بزرگترین ریاضت ها ، همین دینداری است ...

******

علمی که انسان را سرگرم خود ساخته، از شناختن حق و حقیقت باز دارد،

در قاموس قرآن مجید، با جهل مرادف است ...

******

امر به مسارعت ( سرعت گرفتن ) در چند عمل است :

انفاق، کظم غیظ، عفو از خطاهای مردم، استغفار

******

گاهی یک عصبانیت، بیست سال انسان را به عقب می اندازد ...

بوسیدن دست ...

تا پیش تو هست مادر از دست مده

چون با تو نشست گوهر از دست مده

جبران دمی از آن همه زحمت ها

بوسیدن دست دیگر از دست مده

                                                                           "الاحقر"

دار و ندارم یا علی ابن موسی الرضا ...

هر چند که جان در تن ما محبوس است

شادیم که از طایفه ققنوس است

آن شعله که هست، بهر او حبس زدا

پابوسی آستان شاه طوس است ...

                                                                     "الاحقر"

به هر موجی ...

به دریا شکوه بردم از شب دشت

وزین عمری که تلخ تلخ بگذشت

به هر موجی که می گفتم غم خویش

سری میزد به سنگ و باز می گشت

                                                                         فریدون مشیری