قریب و غریبه
دیدی که خون ناحق پروانه ، شمع را ...
بایگانی
- آذر ۱۳۹۹ (۱)
- مرداد ۱۳۹۹ (۱)
- تیر ۱۳۹۹ (۱)
- آذر ۱۳۹۸ (۲)
- آبان ۱۳۹۸ (۳)
- مهر ۱۳۹۸ (۱)
- شهریور ۱۳۹۸ (۴)
- مرداد ۱۳۹۸ (۲)
- تیر ۱۳۹۸ (۲)
- خرداد ۱۳۹۸ (۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۸ (۱)
- فروردين ۱۳۹۸ (۱)
- اسفند ۱۳۹۷ (۳)
- بهمن ۱۳۹۷ (۲)
- دی ۱۳۹۷ (۵)
- آذر ۱۳۹۷ (۳)
- آبان ۱۳۹۷ (۷)
- مهر ۱۳۹۷ (۵)
- شهریور ۱۳۹۷ (۴)
- تیر ۱۳۹۷ (۱)
- خرداد ۱۳۹۷ (۶)
- ارديبهشت ۱۳۹۷ (۲)
- اسفند ۱۳۹۶ (۱)
- آذر ۱۳۹۶ (۱)
- آبان ۱۳۹۶ (۲)
- مهر ۱۳۹۶ (۵)
- شهریور ۱۳۹۶ (۵)
- مرداد ۱۳۹۶ (۲)
- تیر ۱۳۹۶ (۴)
- خرداد ۱۳۹۶ (۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۴)
- فروردين ۱۳۹۶ (۳)
- اسفند ۱۳۹۵ (۱)
- بهمن ۱۳۹۵ (۱)
- دی ۱۳۹۵ (۱)
- آذر ۱۳۹۵ (۱۱)
- آبان ۱۳۹۵ (۷)
- مهر ۱۳۹۵ (۴)
- شهریور ۱۳۹۵ (۲)
- مرداد ۱۳۹۵ (۳)
- تیر ۱۳۹۵ (۶)
- خرداد ۱۳۹۵ (۵)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۵)
- فروردين ۱۳۹۵ (۳)
- اسفند ۱۳۹۴ (۴)
- بهمن ۱۳۹۴ (۱)
- دی ۱۳۹۴ (۱)
- آذر ۱۳۹۴ (۲)
- آبان ۱۳۹۴ (۲)
- مهر ۱۳۹۴ (۴)
- شهریور ۱۳۹۴ (۵)
- مرداد ۱۳۹۴ (۱)
- تیر ۱۳۹۴ (۶)
- خرداد ۱۳۹۴ (۹)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۱۲)
- فروردين ۱۳۹۴ (۷)
- اسفند ۱۳۹۳ (۷)
- بهمن ۱۳۹۳ (۴)
- دی ۱۳۹۳ (۳)
- آذر ۱۳۹۳ (۱)
- آبان ۱۳۹۳ (۱)
- مهر ۱۳۹۳ (۲)
- شهریور ۱۳۹۳ (۳)
- خرداد ۱۳۹۳ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۳ (۲)
- فروردين ۱۳۹۳ (۱)
- اسفند ۱۳۹۲ (۲)
- بهمن ۱۳۹۲ (۳)
- دی ۱۳۹۲ (۲)
- آذر ۱۳۹۲ (۵)
- آبان ۱۳۹۲ (۴)
- مهر ۱۳۹۲ (۲)
- مرداد ۱۳۹۲ (۳)
- تیر ۱۳۹۲ (۱۴)
- خرداد ۱۳۹۲ (۱۶)
- ارديبهشت ۱۳۹۲ (۸)
- فروردين ۱۳۹۲ (۲)
- اسفند ۱۳۹۱ (۴)
- بهمن ۱۳۹۱ (۱۳)
- دی ۱۳۹۱ (۵)
- آذر ۱۳۹۱ (۶)
- آبان ۱۳۹۱ (۱۰)
- مهر ۱۳۹۱ (۱۷)
- شهریور ۱۳۹۱ (۹)
- مرداد ۱۳۹۱ (۸)
- تیر ۱۳۹۱ (۸)
- خرداد ۱۳۹۱ (۷)
- ارديبهشت ۱۳۹۱ (۱۱)
- فروردين ۱۳۹۱ (۶)
- اسفند ۱۳۹۰ (۱۲)
- بهمن ۱۳۹۰ (۹)
- دی ۱۳۹۰ (۶)
- آذر ۱۳۹۰ (۸)
- آبان ۱۳۹۰ (۶)
- مهر ۱۳۹۰ (۴)
- شهریور ۱۳۹۰ (۵)
- مرداد ۱۳۹۰ (۷)
- تیر ۱۳۹۰ (۶)
- خرداد ۱۳۹۰ (۱۴)
- ارديبهشت ۱۳۹۰ (۱۳)
- فروردين ۱۳۹۰ (۱۰)
- اسفند ۱۳۸۹ (۱۰)
- بهمن ۱۳۸۹ (۵)
- دی ۱۳۸۹ (۷)
- آبان ۱۳۸۹ (۶)
- مهر ۱۳۸۹ (۳)
- شهریور ۱۳۸۹ (۵)
- مرداد ۱۳۸۹ (۴)
- تیر ۱۳۸۹ (۴)
- خرداد ۱۳۸۹ (۷)
- ارديبهشت ۱۳۸۹ (۶)
"خواجه" هم بنده و مدیون غزل های من است !
چند قرنیست که مفتون غزل های من است !
| ماه فروماند از جمال محمد | سرو نباشد به اعتدال محمد | |
| قدر فلک را کمال و منزلتی نیست | در نظر قدر با کمال محمد | |
| وعده‌ی دیدار هر کسی به قیامت | لیله‌ی اسری شب وصال محمد | |
| آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی | آمده مجموع در ظلال محمد | |
| عرصه‌ی گیتی مجال همت او نیست | روز قیامت نگر مجال محمد | |
| وآنهمه پیرایه بسته جنت فردوس | بو که قبولش کند بلال محمد | |
| همچو زمین خواهد آسمان که بیفتد | تا بدهد بوسه بر نعال محمد | |
| شمس و قمر در زمین حشر نتابند | نور نتابد مگر جمال محمد | |
| شاید اگر آفتاب و ماه نتابند | پیش دو ابروی چون هلال محمد | |
| چشم مرا تا به خواب دید جمالش | خواب نمی‌گیرد از خیال محمد | |
| سعدی اگر عاشقی کنی و جوانی | عشق محمد بس است و آل محمد |
سلام آقا، کلاغ سیات اومده
دنبال دونه نگات اومده
بی بال و پر تر شده از سال پیش
می خواست کبوتر بشه از سال پیش
حالش بده، گناه شده قاتلش
دلش سیاتر شده از ظاهرش
اومده سر به زیر و خیس نگاش
آقا میشه دست بکشی رو پراش
اگرچه بدجور از نفس افتاده
کفترات و دیده، هوس افتاده
پیش خودش گفته، یه روزی من هم
کفتر میشم به لطف آقا کم کم
سفید میشه پرام و پر می گیرم
لحظه آخر تو حرم می میرم
پر می گیرم تو آسمون دوباره
آقا نگو اینا همش خیاله
نگو که اینجا جای ما بدا نیست
جایی برای غیر کفترا نیست
نگو که آدم بشو نیستم آقا
نگو برو، نگو نایستم آقا
من اگه غیر تو کسی رو داشتم
می رفتم و سر کف پاش می ذاشتم
امّا قسم به حرمت آهوها
غیرشما کسی ندارم آقا
غریب تر از غریبه های شهرم
با خودم و با همه قهر قهرم
من اومدم تا با تو آشتی کنم
خودم رو پاک از این پلشتی کنم
من اومدم تا که بشم شبیهت
فدای روضه " یابن شبیبت"
امام رضا من و قابل میدونی
اسم منم تو زائرات می خونی
آقا اگه میشه دلم رو پاک کن
بعدش یه گوشه حریمت خاک کن
امام رضا سرت رو درد آوردم
ببخش آقا شما رو باز آزردم
دلم رو می سپرم امانت داری
آقا با این حقیر کاری نداری
دارم میرم آقا فقط یه حرفی
تو این هوای سرد و روز برفی
آقا به حق مادرت ، جوادت
لحظه آخر نبرم ز یادت
"الاحقر"
نوشید چو زهر پر محن ، می گریید
پوشید ز داغ چون کفن، می گریید
تا قرعه به نام او درآمد ، دیدند
"انگور" به حال خویشتن می گریید
"الاحقر"
یکریز درون جام جم می گفتند ...
از مرگ ترانه ، دم به دم می گفتند
ای رحمت حق به روح اموات ، ولی
کاش از تو و غیرت تو هم می گفتند
"الاحقر"
چون شمع که
افتاده به سوسو آمد
خم شد کمرش به روی زانو آمد
باید که کسی کمک کند اکبر را ...
ای وای کسی دست به پهلو آمد
سی سال ، تمام هفته را ، از دل و جان
جارو زده بود در حرم با مژه گان
شد کل وصیّتش همین : ای فرزند
"جاروی من" و "نسل تو" و این "سلطان"
"الاحقر"
دستم نمی رسد که لبی تر کنم ز پات
مخمور بوسه بر عتبات تو می زنم ...
"الاحقر"
رافت ناب آسمان ، سلطان
چاره درد عاشقان ، سلطان
آنکه وا می کند گره ها را
هر دم از پای جانمان ، سلطان
می خرد درهم و نمی پرسد:
از خطاهای نوکران ، سلطان
در حرم غیر اشک حرفی نیست
می شناسد زبانمان ، سلطان
با وجود این همه عصیان
داده لطفش نشان مان ، سلطان
پا به ایران نهاد و با لطفش
برد سوی سلمان مان ، سلطان
تا کی آخر حرف تکراری
گر دهد امان مان سلطان
حرفی آخر ز عمق جان بزنیم
محضر بهتر از جانمان ، سلطان :
ایها الساقی ای شراب طهور
تر کن از باده نان مان ، سلطان
ما به تلخی چای خود مستیم
تا که شیرین کنی دهان مان ، سلطان
گر چه ما از نبات تان مستیم
حسرت زعفران تان ، سلطان ...
آنقدر اشک پات می ریزیم
تا کنی مسلمان مان ، سلطان
چون خجالت کشیم از مادر
پس به جان جوان تان ، سلطان
می شود تا بگوییم اشهد را
کربلالحظه اذان
سلطان
"الاحقر"
سنگ سیه ام ، زر شدنم با سلطان
تاییدی نوکر شدنم با سلطان
یک عمر کلاغ بسته پر بودم، حال
امضای کبوتر شدنم با سلطان
"الاحقر"
خوب که نگاه میکنی ، تمام عالم خاکبوس حرم ضامن آهویند ...
لب را به هم نهاده ، زمین بوسه می زند
اشکش زمین فتاده ، زمین بوسه می زند
صبحست و باز در قدم گنبد طلا
خورشید سر نهاده ، زمین بوسه می زند
صحن عتیق ، خادم جارو به دست پیر
هر دم سلام داده ، زمین بوسه می زند
راننده ای که روبه روی حرم ایستاده باز
سجاده کرده جاده ، زمین بوسه می زند
دستی به زلف پنجره پیچیده بی قرار
دستی به جام باده ، زمین بوسه می زند
آن کفتر سپید در ایوان پر طلا
گویا غلام زاده ، زمین بوسه می زند
آن پیرزن که هنوز از سرخس می آید
نذر رضا ع ، پیاده ، زمین بوسه می زند
ابری دوباره در گذر آسمان او
مجذوب ایستاده ، زمین بوسه می زند
تنها نه ارض و سماء ، خاکبوس او
عالم چه بی اراده ، زمین بوسه می زند ...
"ع.شیرخانی.ابر"
دلخوش به چه ای ؟ که جشن بی بانی را ...
برهم بزن این بساط مهمانی را
آماده نبودیم وگرنه دیروز ...
"خاموش کن این نور چراغانی را"
"الاحقر"
عرضه مجموعه رباعیات الاحقر تحت عنوان
"قافیه را باخته ام"
از امروز در کتابستان مترو شهدا"
هر روز برای "پنج و یک" سر، بازند
هر روز به صلح با شیاطین نازند
ای کاش کسی بلند فریاد زند :
آن "پنج بدون یک" نفر، سربازند
"الاحقر"
گفتی: غزل بگو! چه بگویم؟ مجال کو؟
شیرین من، برای غزل شور و حال کو؟
پر می‌زند دلم به هوای غزل، ولی
گیرم هوای پر زدنم هست، بال کو؟
گیرم به فال نیک بگیرم بهار را
چشم و دلی برای تماشا و فال کو؟
تقویم چارفصل دلم را ورق زدم
آن برگ‌های سبزِِ سرآغاز سال کو؟
رفتیم و پرسش دل ما بی‌جواب ماند
حال سؤال و حوصله‌‌ی قیل و قال کو؟
قیصر امین پور
آتش زده خانه دلم را این غم
با کس نتوان گفت به غیر از محرم
بردست دلم را حرم قم امّا
ای کاش مزار مادرم زهراس هم ...
"الاحقر"
یک بار ؟ نه ، صد بار ؟ نه ، بی حد
گه گاه ؟ نه ، بیگاه ؟ نه ، ممتد
بفرست سلام و صلواتی ز تهیّت
بر فخر احد، احمد و محمود و محمّد
الاحقر
عمری همه
شاد شاد، ارزانی تو
یعنی که بهشت باد، ارزانی تو
من، بال شکسته، یک قفس، یک حسرت
پرواز،
پرنده ، باد ، ارزانی تو
"الاحقر"
برف این نرم سپید، برف این فانی پاک
چند روزیست که باز، گشته همسایه خاک
کودکان فارغ و شاد، مست در بازی خویش
کودکی را بس خرد، می گدازد تشویش
باز هم آهسته، خیزد از بستر تب
پشت دیوار اتاق، کودکان گرم طرب
آه پر حسرت او، باز بر پنجره است
غیر این آه ورا، بهره ای نیست به دست
آرزومند دمیست که دمش بگذارد
تن چون کوره خود، به یخی بسپارد
رقص ذرات سپید، در هم آغوشی شب
دستکی نرم و ظریف، پنجه در پنجه تب
وعده مادر هم، برف سال دگرست
وعده ای تکراری، وعده ای بی اثر است
...
دیشب اشک مادر، روی سجاّده چکید
ناله ها زد مادر، کودک از خواب پرید
پشت در گوش نهاد، مادرش غرق دعا :
"امتحانی سخت است، مرگ فرزند خدا"
پدرش رفت چه تلخ، زندگی مان بگسست
جغد شوم غربت، روی این خانه نشست
آرزوهایم را، پی او کردم خاک
ماند تنها بر من، مهر این کودک پاک
گر نبودم آنروز، گریهء این فرزند
در کنار پدرش، می رهیدم از بند
...
پشت در تا که شنید، ناله ها از سر سوز
شعله ای در دل او، کرد شب ها را روز
صبح با شال و کلاه، کرد بر کوچه نگاه
رفت پیش مادر، کرد بسیار الحاح
گفت دیگر امسال، مادر الوعده وفا
دلم آخر پوسید، جرم من چیست ؟ چرا ؟
گرچه مادر دانست، نیست این کار درست
ولی آخر این برف، آخرین فصل دروست
گفت و پوشید لباس، رفت با او به حیاط
آدمی ساخت ز برف، آخرین برگ حیات
کودک از شادی و شوق بر زمین بند نبود
روی لب های گلش، غیر لبخند نبود
گوییا برد ز یاد، آن همه ناله ز تب
آن همه شعله ز اشک، آن همه سوز لهب
مادر آرام، ولی، گونه هایش پر اشک
آخر این مادر را می کشد حسرت و رشک
کودک امّا آنشب، عکس شب های دگر
غرق رویای سپید، مست دنیای دگر
...
صبح فردا وقتی، گشت خورشید به بام
کودک قصّه ما، کرد آهسته تمام
پشت آن پنجره ها، گوشه حوض حیاط
یادگارش ای وای، آخرین برگ حیات
گرچه خورشید نکرد، رحم بر مادر او
پی آن کودک برد، آخرین دفتر او
یادگاری گلش، گرچه شد نقش بر آب
هرگز از یاد نبرد مزّه آن می ناب
"الاحقر"
افتاده خزان به جان گلشن، ای دوست
من مانده ام و آتش در تن، ای دوست
یک روز بیایی به کنارم کآن روز
در حسرت یک دوبیتی از من، ای دوست ...
"الاحقر"
گیرم که تویی دوای زخم این غم
گیرم برسی به لحظه آخر هم
تو قصه شاهنامه ها را خواندی !؟
سهراب درست روی دست رستم ...
"ا ل ا ح ق ر"
لب تشنه ز عمق جگرش می گفت : آه
می سوخت به ظلمت غریبی چون ماه
شد ورد لبش لحظه آخر، ناگاه
لا یوم کیومک ابا عبدالله ع
"الاحقر"
بگذر که به حال من غمدیده چه رفت
این نیز بماند به گل چیده چه رفت
آنقدر بگویم که یقین کردم من
از دل برود هر آنکه از دیده برفت
"الاحقر"
بابا بنگر که بی قرارم بابا
وقتش نشده که پر درآرم بابا ؟
کی نوبت جانبازی این سربازست؟
شش ماه شده در انتظارم بابا ...
"الاحقر"
گفتند غم گرسنگی دارد طفل
گفتند که اشک تشنگی دارد طفل
سر داد به راه دوست شاید فهمند
تنها غم ناب بندگی دارد طفل
الاحقر
در سینه، غمی نهفته ام کرب و بلا
اما به کسی نگفته ام کرب و بلا
در حسرت دیدن شب جمعه تو
شب ها شده که
نخفته ام کرب و بلا
"الاحقر"
بگذشت زمان آنکه در را با پا ...
بگذشت زمان آنکه با آل الله ...
امروز جهان شیعه در مرصاد است
والله اگر خشتی از این گنبد ها ...
"الاحقر"
شرمنده بی حدش نبودی هرگز
جامانده ز مشهدش نبودی هرگز
خوش باش کبوتر حرم ، آخر تو
در حسرت گنبدش نبودی هرگز
"الاحقر"
باور نکن ای ماه خدا دل کندیم
از فرصت ناب ربّنا دل کندیم
ما تشنه روضه ایم بعد از روزه
با عشق محرّم از شما دل کندیم
"الاحقر"
امشب ز پی طواف و پابوس بقیست
مشغول زیارتی که مخصوص بقیست
دل پل زده مابین حریم دو و هشت
یعنی که کبوتر شه طوس ، بقیست
"الاحقر"
نه پیر نه کودک نه معمّر نه جوان
بر هیچ کسی نگشته معلوم، زمان
یک لحظه به خود که میرسی می شنوی
هل تسمع و تفهم ای فلان بن فلان !؟
"الاحقر"
با اهل گناه روز و شب پیوستم
هوشیار طلب کرده ، هنوزم مستم
خاکم به سر ، امشب شب چندم گشته !؟
ای وای که ماه رمضان از دستم ...
"الاحقر"
دریا چه دل پاک و نجیبی دارد
چندیست که حالت غریبی دارد
این موج که سر به صخره ها میکوبد
با من چه شباهت عجیبی دارد ...
چون ماهی آشفته که دریا را دوست ...
چون آهوی سرگشته که صحرا را دوست ...
تو پیش منی و باز دنبال توام
ای کاش که لب تشنگی ما را دوست ...
"الاحقر"
ای مرهم دل های شکسته با تو
سرمستی قلب های خسته با تو
این قلب من و امید لطفت مولا
ای آنکه کلید قفل بسته با تو ...
"الاحقر"
هی شکوه به شکوه از جفایت گفتم
از این دل زخمی از وفایت ! گفتم
تصمیم گرفته ام از امروز به بعد ...
من خسته شدم بس که برایت گفتم ...
"الاحقر"
سختست که در کنار دریا باشم
لب تشنه و مشغول تماشا باشم
بگذار که راز دل گشایم مولا
سختست شما باشی و تنها باشم
"الاحقر"
من سعی نموده ام قرارت باشم
هر لحظه اگر که شد ، کنارت باشم
این نذر منست ، حق اگر بگذارد
تا کفش کن بهشت ، یارت باشم
"الاحقر"
دوش وقت سحر از غصّه ... نگویم بهتر
چشم بی خواب ، تر از غصّه ... نگویم بهتر
از فراقی که دل سنگ از آن آب شود
آنچنان شد جگر از غصّه ... نگویم بهتر
"الاحقر"
پاشید دل همیشه چون کوهم را
یعنی که نمود اضافه اندوهم را
هر چند به جز سکوت حرفی نزدم
امروز پیام تلخ تو روحم را ...
"ا ل ا ح ق ر "
صبحست و تمام ریسه ها بی تابند
چندیست که از دوری تو بی خوابند
باید بروم تا دلشان نشکسته ...
شاید که به خواب، روی تو دریابند
"الاحقر"
بیرق چه فراوان و علمدار تو ، کم
غم دار تو عالمی و غم خوار تو ، کم
بیهوده نبوده این همه سال شما ...
سربار تو بسیار ، ولی یار تو ، کم
"الاحقر"
پاکی به رخ خانه نشاندی امروز
شادی به دل خانه کشاندی امروز
ای کاش دل شکسته من را هم
از غصّه عشق می تکاندی امروز
"الاحقر"
ای کاش به جای این همه بیننده ...
ای کاش برای این همه بیننده ...
شرمنده ام آقا که به قدر یک جام ...
ای کاش دعای این همه بیننده ...
"الاحقر"
من ندیدم که کریمی به کرم فکر کند
به چه مقدار به زائربدهم فکر کند
ازشما خواستن عشق است ضرر خواهدکرد
هرکه دروقت گدایی به رقم فکر کند
بهتراین است که زائر اگر آمد به حرم
دوقدم عشق بورزد سه قدم فکر کند
عزیزا درد تو با من چه ها کرد
خزان زرد تو با من چه ها کرد
چه سرما خوردنی ! از پا فتادم
نگاه سرد تو با من چه ها کرد !
"الاحقر"
گفتند که ائتلاف ، رحمت ، نعمت
بستند به ناف ما که وحدت ، وحدت
شد رهبرمان ز دوستان ، دشمن شاد
لعنت به تو اختلاف ، لعنت ، لعنت
"الاحقر"
پای غم تو ، کسی نمی ماند دل
این بغض تو را ، کسی نمی خواند دل
این قصه ، همیشه خدا بوده و هست
نه ! قدر تو را کسی نمی داند دل
"الاحقر"
دل رفته ز غم ز غصّه ، در حال کما
بگذشته ز تب ، حرارت سینه ما
اینقدر مزن به آب و آتش ای دوست !
تنهایی من با دو سه پیغام شما ...
"الاحقر"
یک عدّه به شک ، که هست ماهیّت تان ...
یک عدّه گمان ، شما تمامیّت تان ...
شرمنده ام ای عشق که در کوفه ما
امسال دوباره شد صلاحیّت تان ...
"الاحقر"
یک ، دو، سه ، چهار ... ، هفت ، تاجمعه بعد
رنگ دل ما چو نفت ، تاجمعه بعد
این هفته نشد عزیز ، یادت باشیم !
امروز که شنبه ... ، رفت تاجمعه بعد
"الاحقر"
گفتم که نرو عزیز دل , رحمی , یار
من هم ز تو دارم آخرش , سهمی , یار
خندیدی و رفتی و به من ثابت شد
تنهایی من را تو نمیفهمی یار
"الاحقر"
بساط خودپرستی، جمع کردم
و چشم از آنچه هستی، جمع کردم
بیا یک بار دیگر پای خود را ...
دلی را که شکستی، جمع کردم
"الاحقر"
گشتی چو معلمیّ و یادم دادی
از چشمه علم خود ، سوادم دادی
در رشته عشق ، در دبستان فراق
با مدرک دکترا ! به بادم دادی
"الاحقر"
کف در کف دیگری ... عجب جشنی بود
مشغول به دلبری ... عجب جشنی بود
من بودم و رقص شعله در چشمانش
یک لحظه چه محشری ... عجب جشنی بود
"الاحقر"
گفتم که به لطف حیّ داور ، مانده
هرچند پر از تبر ، تناور مانده
.
.
.
نشناختمش ! ولی خودش بود انگار
آن قایق کهنه شناور مانده ...
"الاحقر"
فارغ ز تمام رنج های بی حد
آشفته چنان باد که با عشق وزد
هر روز شوی زائر سلطان رئوف
ای خوش به تو، ای قطار تهران مشهد
"الاحقر"
شراب چشم تو مستی جامم
به جز این می ، دگر می ها حرامم
نمی فهمد که هر کس راز شیعه
" ز شیر مادرم، حبّت به کامم"
"الاحقر"
رفت فقیری به در خانه اش
خواست کرم بیش ز پیمانه اش
گفت که جودم کن ازین بیشتر
ای که مرا لطف شما بال و پر
ظرف مرا پر کن از احسان خویش
قدر جوادی خودت بخش بیش ...
خنده به روی مه زهرا س نشست
شیشه لب های عسل را شکست
گفت که ظرف تو پر از در کنم
لیک مگو قدر کرم پر کنم
جود من و ظرف تو آخر کجا !؟
چشمه صد بحر و لب تر کجا !؟
مانعی از سمت من و جود نیست
ظرفیتی سمت تو موجود نیست
"الاحقر"
از غصّه دل ، گرچه لبالب هستیم
از سوز فراق ، گرچه در تب هستیم
ای ننگ به ما اگر به غم رو بدهیم
شاگرد کم حضرت زینب س هستیم
"الاحقر"
برف آب شد و روح تنم را پس داد
نایابْ عقیق یمنم را پس داد
صد شکر که باغبان ندید این صحنه
آلاله زخمی بدنم را ...
"الاحقر"
و چشم از همسر و فرزند می بست
و زخم عشق ، با لبخند می بست
کجا خنجر ؟ کجا از پشت ؟ اینسان !
"رفیق جبهه ای" سربند می بست
"الاحقر"
این نبش قبر عقده ی دیرینه ی شماست
این ها گواه جنگ علیه خود خداست
این ها گواه جنگ علیه خود خداست
وهاّبیان پست، چرا بس نمی کنید؟
اندازه ی خصومت یک قوم تا کجاست؟
اندازه ی خصومت یک قوم تا کجاست؟
گیرم که نبش قبر کنیدش چه فایده
اینک مزار ابن عدی در قلوب ماست
اینک مزار ابن عدی در قلوب ماست
"یک عده آمدند پی نبش قبر"، آه
این حرفها چقدر برای من آشناست
این حرفها چقدر برای من آشناست
تاریخ چند صفحه ورق خورد تا رسید
آنجا که دور قبر غریبی سر و صداست
آنجا که دور قبر غریبی سر و صداست
تا نبش قبر فاطمه راهی نداشتند
دیدند ذوالفقار به دستان مرتضاست
دیدند ذوالفقار به دستان مرتضاست
ذهنم دوباره رفت به جایی شبیه این
حرف مدینه نیست دگر، حرف کربلاست
حرف مدینه نیست دگر، حرف کربلاست
ده نیزه دار دور و برِ قبر کوچکی
حلقه زدند... لشگر دشمن چه بی حیاست
حلقه زدند... لشگر دشمن چه بی حیاست
حالا رباب مانده و یک شیرخواره که
مثل سرِ حسین، سرش روی نیزه هاست
مثل سرِ حسین، سرش روی نیزه هاست
پنهان ز رخش، رخم ز باران ها تر
هل دادم و می گفت : الهی که پسر ...
یک لحظه به یاد کودکی گفتم : آه
این روروک من است ، حالا مادر ...
"الاحقر"
ز سنگ در غذا دندان چون ماه
شکست و گریه کردم گاه و بیگاه
گمان کردی که دردش طاقتم ... ؟ نه
ز کم سویی چشم مادرم، آه
"الاحقر"
ایراد کار کجاست، که یار تو نیستیم ؟
گر عاشقیم، چرا کنار تو نیستیم ؟
از دوستی غیر، چه خیر دیده ایم ما ؟
آخر چگونه است بی قرار تو نیستیم ؟
اینسان که روز و شب پی دنیا دویده ایم
خود واضحست در پی کار تو نیستیم
گردن نهاده ایم به حکم هوای نفس
زین غفلت است، عاشق دار تو نیستیم
ای وای اگر که روز قیامت دهی ندا
با ما غریبه ای، ز تبار تو نیستیم
امسال هم، فصل زمستان گذشت و ما
رومان سیاه، مست بهار تو نیستیم
سردیم و سخت، هنوز هیزم تریم
یعنی هنوز لایق نار تو نیستیم
پایان این غزل چه بگوییم جز سکوت
شرمنده ایم هنوز، که یار تو نیستیم
"الاحقر"
از زلف سیاه تو ، غزل می ریزد
از لعل لب شما ، عسل می ریزد
این جام شراب چشم خود را دریاب
محتاط نباشی از بغل می ریزد
الاحقر
آرام و لطیف، سر به بالش بسپار
آغوش دو پلک خویش، بر هم بگذار
تا صبح من و این جگر همچون شمع
آرام بخواب و قطره ها را بشمار
"الاحقر"
کاش بر پیرهنت، وصله جوری بودم
یا تو را حضرت عشق، عبد شکوری بودم
من که امید ندارم دگر آدم بشوم
کاش ای کاش مسلمان تو، زوری بودم
با خود هر هفته کنم پرسش تلخی تکرار
نکند باز، که "من" علت دوری بودم !؟
خاک عالم به سر از پاسخ این پرسش خام
کاش یک سنگ لحد در ته گوری بودم
ای سلیمان به خدا آرزویم نیست جز این :
کاش در لشگرتان، ناله موری بودم
لال باید شد ازین شور، که جز حرف نبود
کاش در بند غم شور و شعوری بودم
خنده دارست که من، غرق گنه، ناله زنم :
"کاش ای کاش، تو را سنگ صبوری بودم"
"الاحقر"
زمانی ذکر لب شد بیشتر، "من"
به خود گفتم که لابد، بیشتر من ...
ندانستم که "تو"،"من" بوده ای پس
تو را ای دوست از خود، بیشتر من ...
"الاحقر"
و گیرم سال ها گفتیم از غم
ازین اوضاع سخت سرد مبهم
چه سودی دارد آخر !؟ منطقی باش
مگر با جرعه , دریا می شود کم !؟
"الاحقر"
دوباره این هوای سرد ، دارد ...
شبیه برگ ها ، این مرد ، دارد ...
به فریادم برس ای عشق ای عشق
دوباره این دلم از درد ، دارد ...
"الاحقر"
کاش ای دوست ، کمی آه مرا ، درک کنی
علت لاغری ماه مرا ، درک کنی
عمر من قاصدکی و غم تو طوفانی
کاش این قصّه کوتاه مرا ، درک کنی
کوچه ای نیست در این عشق، به غیر از بن بست
باید این ماندن در راه مرا درک کنی
هر که بشنید غمم ، راه نصیحت طی کرد
کاشکی ، صحبت با چاه مرا ، درک کنی
یکنفس جای دلم ، این دل خود را بگذار
شاید این گریه ناگاه مرا ، درک کنی
من به جز فرصت دیدار ، نخواهم به خدا
کاش این حسرت جانکاه مرا ...
"الاحقر"
یک ساحل و ردّپا که تر مانده و بعد
یک کودک و مادری که درمانده و بعد
یک چادر و یک عروسک و زخمی تر
در ساحل چشم یک پدر مانده و بعد ...
الاحقر
آماده شدیم از سفر برگردی
این جمعه نه ! جمعه دگر برگردی
با این همه سرباز ! ولی نیست بعید
یک روز سه شنبه ! بی خبر برگردی !!
الاحقر
مصرع آخر را اینگونه هم می توان خواند :
این هفته ٬ سه شنبه ٬ زودتر برگردی !!
گفتی که هوای دل عاشق نکنم
سرگرم شوم ٬ فکر دقایق نکنم
باشد همگی به چشم ٬اما تو بگو
باید چه کنم ز دوریت دق نکنم !؟
الاحقر
زخمست دلم ، دوا و مرهم داری ؟
قرصی که کند خون جگر ،کم، داری ؟
اصلاً بگذار تا خلاصت بکنم !
آقای طبیب اندکی "غم" داری !؟
الاحقر
قرصی که کند خون جگر ،کم، داری ؟
اصلاً بگذار تا خلاصت بکنم !
آقای طبیب اندکی "غم" داری !؟
الاحقر
باشد برو، اما نگه کن پشت سر را
پشت سرت، این کشته خونین جگر را
باشد برو، اما ببر چتری، مبادا ...
در آسمان چشم من گردیده غوغا
رفتن ، پریدن ، دل بریدن ، سهم قلبت
ماندن ، شکستن ، سهم من، تا هست دنیا
بیهوده بود اشکم ، تو سهم من نبودی
من دیر فهمیدم تو را ای بغض فردا
آیینه خویی ، این گناه کوچکی نیست
در دل نشاندی لحظه لحظه، هر کسی را
صحبت ز تنهایی کنون، حاصل ندارد
حالا که این کشتی رسیده قعر دریا
باشد برو ، اما بدان یک روز آخر
تاریخ می آید سراغ قصه ما ...
"الاحقر"
بی هیچ خجالتی، بکش ما را دوست
امشب تو رفاقتی، بکش ما را دوست
این جان من و تیغ تو و خنده خلق
هرجور که راحتی ...
"الاحقر"
اعدامی پای دار را می فهمی!؟
حال دل بی قرار را می فهمی!؟
یک ثانیه دوری تو یک سال گذشت
تو معنی انتظار را می فهمی !؟
"الاحقر"
خون شهدا بر در و دیوار هنوز
هر روز شود حادثه تکرار هنوز
ای کاش شوم کور نبینم آقا
کنج حرمت تلی از آوار هنوز
"ابر"
تصور کن صدف ها را، اسیر جزر یک دریا
و ماهی های لب تشنه، که می میرند تا فردا
تصور کن تن جنگل، اسیر شعله ای کوچک
و آتش را که سوزانده، دل پیر و جوان بی شک
تصور کن تو، آن لانه که طوفان می برد با خود
که با خود می برد شاید، که با خود می برد لابد ...
تصور کن که یک شیشه نشسته در مسیر سنگ
هزاران تکه زخمی، به خون آغشته و بی رنگ
تصور کن غم ماهی، میان تنگ تنهایی
لب ساحل دوباره، چشم در چشمان دریایی
و حالا گوشه ای بنشین، تصور کن دل من را
دل دلگیر دلمرده، دل آغشته تن را
.
.
.
همان آتش همان جنگل همان شیشه همان تنها
همان لانه همان طوفان همان ماهی همان دریا
الاحقر
.jpg)
به روی آینه چون آه شاید
شبی از غصه ات ناگاه شاید
به یادت ای امیر قلب خسته
شبی برفی میان راه شاید ...
الاحقر
شرمنده لطف های خواهر بودم
مدیون جواز سبز مادر بودم
وقتی که شب جمعه ،سراپا،حیران
مابین نگاه دو برادر بودم
"الاحقر"
شفاف چنان عقیق، می فهمم من
باریک چو مو ، دقیق ، می فهمم من
نزدیک بیا زخم مرا خوب ببین
باریک چو مو ، دقیق ، می فهمم من
نزدیک بیا زخم مرا خوب ببین
دیدی که تو را رفیق، می فهمم من
الاحقر
یوسف شده ای و قسمتت چاه شده
غمخوار و انیس و مونست ماه شده
یعقوب شدم که تا ابد گریه کنم
بعد از تو ، دم و بازدمم آه شده
...................................................
غریقم در میان غصه ای ژرف
دلم پر گشته از یک آسمان حرف
چه گویم با که گویم شرح این درد
دلم جامانده زیر توده ای برف
الاحقر
برای دایی عزیزم که هفدهم آذر دچار حادثه بهمن شد و هنوز اثری از او نیافتیم ...
جگر بی تاب کردی تا ابد برف
به دل غم قاب کردی تا ابد برف
زدی آتش به جانم ، خنده کردی
الهی آب گردی تا ابد برف
........................................................
مضمون تمام حرف ها بودی و من ....
تو فعل تمام صرف ها بودی و من ....
این فکر برای کشتن من کافیست
"دیشب تو میان برف ها بودی و من ..."
الاحقر
این انتظار نیست ، دروغ من و شماست
یعنی بهار نیست ، دروغ من و شماست
پابند ظاهریم ، فقط حرف میزنیم
دل بی قرار نیست ، دروغ من و شماست
"ما اهل کوفه نیستیم که تنها شود امام"
اینها شعار نیست !؟ دروغ من و شماست
عمریست راحتیم بدون حضور تو
"ای وای یار نیست" دروغ من و شماست
عمار اگر نشد به خدا میثم توایم
"صد حیف دار نیست" دروغ من و شماست
یعنی خلاصه بگویم کلام خویش
این انتظار نیست ، دروغ من و شماست
الاحقر
حالم بد است ، گریه امانم نمی دهد
غم بی حد است ، گریه امانم نمی دهد
امواج اشک ، ساحل چشمان بی رمق
جزر و مد است ، گریه امانم نمی دهد
در امتحان عشق ، دل بی سواد من
قطعاً رد است ، گریه امانم نمی دهد
لب های ناامید ز بوسیدن رخت
سرگرم اشهد است ، گریه امانم نمی دهد
گفتم سبک شود دل ابری ز بعد اشک
گویا مشدّد است ، گریه امانم نمی دهد
این واضح است که مرگم بدون تو
صد در صد است ، گریه امانم نمی دهد
الاحقر
یک نیم دلم به عشق تو پابندست
یک نیم دگر ، ز مهر تو دل کنده ست
من مانده ام و برزخ این بغض عجیب
شمعم که مرا گریه میان خنده ست
الاحقر
یک عده توان زانوان را بردند
یک عده النگوی زنان را بردند
خاکم به دهان ، شنیدم آنروز غروب
انگشتر صاحب الزّمان را ...
الاحقر
------------------------------------------------------------------------
راستی
آب
باز
شد ...
بس کن رباب نیمه ای از شب گذشته است
دیگر بخواب نیمه ای از شب گذشته است
کم خیره شو به نیزه ، علی را نشان نده
گهواره نیست دست خودت را تکان نده
با دست های بسته مزن چنگ بر رخت
با ناخن شکسته مزن چنگ بر رخت
بس کن رباب حرمله بیدار می شود
سهمت دوباره خنده انظار می شود
ترسم که نیزه دار کمی جابجا شود
از روی نیزه رأس عزیزت رها شود
یک شب ندیده ایم که بی غم نیامده
دیدی هنوز زخم گلو هم نیامده
گرچه امید چشم ترت نا امید شد
بس کن رباب یک شبه مویت سپید شد
پیراهنی که تازه خریدی نشان مده
گهواره نیست دست خودت را تکان مده
با خنده خواب رفته تماشا نمی کند
مادر نگفته است و زبان وا نمی کند
بس کن رباب زخم گلو را نشان مده
قنداقه نیست دست خودت را تکان مده
دیگر ز یادت این غم سنگین نمی رود
آب خوش از گلوی تو پائین نمی رود
بس کن ز گریه حال تو بهتر نمی شود
این گریه ها برای تو اصغر نمی شود
حسن لطفی
روزی که شود إِذَا السَّمَآءُ انفَطَرَتْ و آنگه که شود إِذَا النُّجُومُ انکَدَرَتْ
من دامن تو بگیرم اندر سُئلَتْ گویم: صنما! بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ؟
کاروانی از شقایق
می رود منزل به منزل
یک سئوال اما به هر لب
یک سئوال اما به هر دل
با وجود شیر صحرا
حضرت سقای دریا
چون شود پیمانه کامل!؟
چون شود تقدیر حاصل!؟
الاحقر
در قصه دل ، قافیه را باخته ام
طرح نویی از شعر در انداخته ام
در قطعه عشاق ، ردیف ناکام
یک بار دگر ، زغم ، غزل ساخته ام
الاحقر
.jpg)
یک دسته گل سرخ خریداری کرد
با چشم پر از اشک مرا یاری کرد
جبران تمام سال هایی که نبود
از سنگ مزار من پرستاری کرد !
الاحقر
آسمونم مثل من تو دلش هیچی نیست
ببین بعد از این همه داد و فریاد
فقط گریه می کنه
فقط گریه ...
الاحقر
در ارض و سماء صدای دف پیچیده
عطر علوی به هر طرف پیچیده
این جای عجب نیست ، که هر دو علی اند
در مشهد او بوی نجف پیچیده
الاحقر
سرسبز و بدون میوه , کاجیم هنوز
در قصه خویش هاج و واجیم هنوز
مردم همگی منتظر یک نوه اند
ما در پی کار ازدواجیم هنوز !
الاحقر
در حسرت آسمان، دو بالم می سوخت
با یاد نگاه تو ، خیالم می سوخت
من ماندم و بغض خیس و یک عمر تباه
ای کاش کمی دلت به حالم ...
دلم غم دیده صدها بار, لیک این بار می ترسم
من از جنس فراقی اینچنین, ای یار می ترسم
خداحافظ , قرار آخر دیدار آخر بود
من از لحن وداع اولین دیدار می ترسم
کشیدی قلب مجروحی, نشان عشق, من گفتم
من از این قلب سنگی بر تن دیوار می ترسم
به من گفتی که مختاری که عاشق باشی و من هم
به تو گفتم که مجبورم, وزین اجبار می ترسم
به چشمان خمار تو هزاران بار مشکوکم
به من حق ده که از این خنجر خونبار می ترسم
دگر تشریح عشق گل به بلبل, سخت بیهودست
من از آغوش پر کینه , ز زخم خار می ترسم
بدون عاشقی یک روز ماندن همچو یک سالست
من از این سال های تلخ پر تکرار می ترسم
چه اصراری به بودن, زنده ماندن, بعد تو ای دوست
من از این زنده بودن پای چوب دار می ترسم
الاحقر
در سینه نی به قدر نایی مانده
از آه دلم ، یک دو سه تایی مانده
آنقدر که حرف های خود را خوردم
از جان قصیده ، یک رباعی مانده
الاحقر
یک عده اسیر رنگ و بو می چرخند
یک عده اسیر سمت و سو می چرخند
ای جان به فدای جان عشّاق حسین ع
هر لحظه به دور سر "او" می چرخند
الاحقر
صبحست و بهار در خزان می آید
سرمست و غزل خوان و جوان می آید
از یمن قدم های گل نو قدمم
جان از پی جان در پی جان می آید
الاحقر
ناخوش شدی و شکسته شد بال و پرم
تو آه کشیدی و شرر شد جگرم
در قصه عشق زخم ها مشترکند
سر درد شما بود که شد دردسرم
الاحقر
تا سرخی چشم خیس او را دیدم
یکباره یقین شد همه تردیدم
وامانده سر دوراهی کینه و عشق
این را ز سکوت تلخ او فهمیدم ...
الاحقر
آتش زد و افروخت شبم ، راضی شد
جز آه نکاشت بر لبم ، راضی شد
من در عجبم که عاشقم بود ولی
او کشت مرا تا به تبم راضی شد
الاحقر
در مشهد او فقط ، خدا می گویم
حاجات دلم ، جدا جدا می گویم
در هروله عشق به دور حرمش
با هر تپش دلم ، رضا می گویم
الاحقر
حاجات دلم ، جدا جدا می گویم
در هروله عشق به دور حرمش
با هر تپش دلم ، رضا می گویم
الاحقر
شمریم , ولی نقابی از حر داریم
در بازی نقش خود تبحر داریم
در حین گنه, ذکر همه استغفار
نسبت به خدا نیز تمسخر داریم
الاحقر
تقدیم به دوست عزیزم عابد
...........................................................
من حس بد سقوط دارم بی تو
چون آدمم و هبوط دارم بی تو
از لطف تکلم به زبانت ای عشق
گه لالم و گه سکوت دارم بی تو
الاحقر
بی علت و بی دلیل از من بپذیر
بی قاضی و بی وکیل از من بپذیر
دل دادن و دل بستن و دل کندن و مرگ
این مختصر و قلیل از من بپذیر
الاحقر
گفتم چه زمان ؟ گفت خداحافظ تو
گفتم که امان... گفت خداحافظ تو
گفتم که نرو , رفتن تو مرگ منست
یک لحظه بمان... گفت خداحافظ تو
الاحقر
در سینه, دلی بود که شد فانی دلبر
ما را گوهری بود که شد زخمی خنجر
آهم بشد آتش , جگر سوخته هیزم
محشر شد و محشر شد و محشر شد و محشر
الاحقر
بر نامه جرم خود ، قلم می خواهیم
محتاج و گداییم ، کرم می خواهیم
یک عمر دخیل پنجره فولادیم
آقا ، شب جمعه ای،حرم می خواهیم
الاحقر
حقّا که هزار نقش در سینه اوست
لیلی شدن از قدیم پیشینه اوست !
زنهار که دل به تار زلفش ندهی
چون کشتن عشق کار دیرینه اوست
الاحقر
ساکت شده ای که ناز آغاز کنی !؟
با سوز دلم نغمه خود ساز کنی ؟
امروز دریغ کردی از من سخنت ؟
باشد که به فاتحه لبت باز کنی ...
الاحقر
آغشته به حسرت و غم و کین شده بود
آهی که درون سینه سنگین شده بود
می خواست که بگذرد , فراموش کند
.
.
.
ای وای از آن دعا که نفرین شده بود ...
" ا ب ر "
می گفت, ببخش اگر که لالت کردم
این بغض نفس گیر وبالت کردم ...
.
.
.
با چشم پر از اشک زدم شاهرگم
یعنی که , برو , دگر حلالت کردم
ا ب ر
در سینه من ز لاله , باغیست هنوز
بر خاک سیاه من , چراغیست هنوز
گر گوش نهی به روی سنگم شنوی
آهنگ جنون عشق باقیست هنوز
الاحقر
چون خار گلی به زیر یک پوست گذشت
چون زهر که با عسل به یک جوست گذشت
یک عمر فقط روزشماری فراق
افسوس! چه روزها که بی دوست گذشت
الاحقر
صد شکر که در ظلمت غم ماه ی هست
در سینه سنگ ما هنوز آهی هست
نومید نیم که سائلی گفت به من
از مشهد او به کربلا راهی هست
الاحقر
هر چند کنون در وسط شعله ناریم
پاییزترین برگ در ایام بهاریم
ای ننگ به ما گر به کس امّید ببندیم
دلبسته دیوانه این هشت و چهاریم
الاحقر
چون غنچه, گشاده پیرهن , می خندد
چون بلبل مست , در چمن می خندد
بگشوده لبان سرخ لبریز نمک
وز شدت درد زخم من می خندد
الاحقر
با بردن نام او گلو می سوزد
می در جگر جام و سبو می سوزد
آنقدر ,دلم, ز غصه بی تاب شده
هر لحظه جهنمی در او می سوزد ...
ا ل ا ح ق ر
از شدّت اشتیاق فرسودم من
این جمعه, عجیب منتظر بودم من !
تا ظهر به خواب و بعد از آن تا دل شب
با یاد امام خویش آسودم من !
الاحقر
کسی باد را ملامت نکرد !
آتش محکوم به خاکستر شدن بود ...
ا ل ا ح ق ر
مبین خموشم و صد مهر بر لبم دارم
هزار زلزله در این دل چو بم دارم
اگر به خون رگانم کنم غمم مکتوب
هزار حرف جگرسوز در قلم دارم
تمام غصه دل گشته است تنهایی
و این عجیب که پیش منی و غم دارم
تو آتشی و به جانم فتاده ای ای یار
دگر چه ترس ز عقبی و محشرم دارم
اگر چه بغض گلویم پر است از گله ها
ولی زمهر تو حرفی به هر رگم دارم
قسم به آنکه تو را در مسیر من بگذاشت
تویی تو , هستی من , آنچه بیش و کم دارم
الاحقر
ای یار برای سایه ابرم بفرست
یک فاتحه ای برای صبرم بفرست
یک عمر سرودم از تو آخر رحمی
یک بیت برای سنگ قبرم بفرست
الاحقر
دیدن ز پی غبارها ، ممکن نیست
گل دادن چوب دارها ، ممکن نیست
بیهوده دلم به آب و آتش زده است
ناز گل و درک خارها ممکن نیست
"الاحقر"
چون مرغ ، که پر کنده در آتش می سوخت
آنروز لب خنده در آتش می سوخت
جز اشک کسی دگر به دادم نرسید
وقتی که دلم ، زنده در آتش می سوخت ...
"الاحقر"
زهر و عسلش با تو ، چشیدن با من
ناز ، از تو فروختن ، خریدن با من
تلخست، ولی نیست جز این قصه عشق
دلبر شدن از تو ، دل بریدن با من
"الاحقر"
شلاق فراق بس که خوردست تنم
چون تنگ غروبست تمام بدنم
ای دوست مرا طعنه مردم کافیست
خود سوخته ام ، تو دیگر آتش مزنم
"الاحقر"
آنکس که نشست پای تو ، من بودم
یک عمر فقط برای تو ، من بودم
آنقدر دلم با دل تو خورد گره
هر بار شکست، جای تو ، من بودم
"الاحقر"
وقتی عسل یاد تو شد طعم دهانم
دیگر چه نیازی به رطب ، لحظه افطار ...
"الاحقر"
بیا نگار آشنا
شب غمم سحر نما
مرا به نوکری خود
شها تو مفتخر نما
ای گل وفا حسین
معدن سخا حسین
می کشی مرا حسین
•••
تجلّی ولایتی
سرشته با گل منی
تمام هستی ام تویی
تو صاحب دل منی
آیه ی محبتی
سوره ی ولایتی
یار حق نما حسین
•••
ز کودکی دلم شده
اسیر و مبتلای تو
خدا کند که جان دهم
به یاد کربلای تو
ذکر تو عبادتم
تشنه ی شهادتم
شاه کربلا حسین
•••
چه می شود ز باده ی
ولا دهی تو شهدی ام
مدد کنی صلا زنم
که من غلام مهدی ام
کو امام منتظر
یار غائب از نظر
چشمه ی بقا حسین
•••
بیا حرارتم بده
زشعله ی محبتت
بیا و عادتم بده
به آتش ولایتت
نام تو بقای دل
ذکر تو نوای دل
یار دلربا حسین
•••
شرر اگر زبانه زد
به خیمه ی عزای تو
ز سوز دل صدا کنم
حسین شوم فدای تو
شعله سوزد از غمم
لاله ی محرمم
ذکر شعله ها حسین
می کشی مرا حسین ...
شده ذکر لب تب دار مشهد
دلم جامانده است ای یار مشهد
قطار عشق بر ریل جنون است
دلم یک واگن از زوّار مشهد
"الاحقر"
من ، تو ، او ...
"من" لال شدم ، شدم زبان "تو" و "او"
خم شد کمرم ، شدم کمان "تو" و "او"
هر چند دلم ز ردّ پا پر شده است
صد شکر شدم پل میان ...
"الاحقر"
لب را ز گلایه دوخت ، چون چاره نبود
خندید چو شمع و سوخت ، چون چاره نبود
انگشتر مادر ، آخرین چاره فقر ...
سرمایه خود فروخت چون چاره نبود
"الاحقر"
یکی از کسانی که محضر حضرت ولی عصر (عج) مشرف می‌شد،
آقا میرزا عبدالکریم پینه‌دوز بود که در یکی از تشرفات، امام زمان (عج) از او
تقاضای وصله نعلین خود را می‌کنند و او پس از اطاعت به حضرت عرض می‌کند که باید
تعمیر نعلین ایشان را بعد از تعمیر کفش کسی انجام دهد که قبل از حضرت مراجعه کرده
است.
زمانی گذشت و حضرت فرمودند: اگر
کار من را انجام نمی‌دهی، آن را به جای دیگری حواله دهم و آقا میرزا عبدالکریم در
پاسخ می‌گوید: اندک زمانی به پایان کار این شخص باقی نمانده و پس از آن به امر شما
مشغول می‌شوم، اما حضرت مجدداً می‌فرماید: پس من کار را خود را به جای دیگری
می‌سپارم.
پس از این آقا میرزا
عبدالکریم به پای بقیة‌الله می‌افتد و تقاضا می‌کند که بیش از این مورد آزمون قرار
نگیرد؛ چرا که او مرتکب بی‌عدالتی نخواهد شد!
"از سخنرانی های حاج مهدی توکلی"
از صبح شنبه تا غروب پنج شنبه
سرگرم دنیا ، غرق بازی ،غرق خنده
آدینه ها هم یک دو ساعت رو به مغرب
کردم ز دریای غمت بر نم بسنده
این گشته اوج انتظار من برایت
دلخوش به آغوش قفس نامم پرنده
در پوستین یوسفان ، چون بره ای رام
نامم برادر ، در عمل گرگ درنده
نفرین بر این قلب سیاه سنگ مسلک
لعنت بر این غفلت ، بر این زهر کشنده
"الاحقر"
بر سوز جگر جز نم اشکی چه فشانم
دیگر به خدا درد بریدست امانم
باور نکنی ، کوه غرورم که شکستم
باور نکنی ، زخم ترم ، قد کمانم
دیروز ، فلک ، ملک و ملک زیر پرم بود
حین کنج قفس ، خسته نفس ، از چه بخوانم
از دور نگه می کنی و بهر تو شمعی ست
این آتش نمرود که افتاده به جانم
هر بار مرا دیدی و خندیدی و رفتی
یک بار نشد حال بپرسی که چه سانم
من تشنه که بینم تو و تو تشنه خونم
درمان من و توست صنم ، خون رگانم
تکلیف من و مرگ معما شده دیگر
معلوم کن ای دوست ، روم یا که بمانم
"ا ل ا ح ق ر"
با شعله حریر باغ را روشن کرد
آنروز چراغ داغ را روشن کرد
خندید به این مردن تدریجی من
تکلیف من و فراق را روشن کرد
"الاحقر"
توصیه اخلاقی حضرت ولی عصر به آیت الله حق شناس
چندین بار از ایشان
شنیده شد: «در اوایل دوران درس وتحصیل، به ناراحتی سینه دچار شده بودم، حتی
گاه از سینهام خون می آمد. سل، مرض خطرناک آن دوران بود، و بیماری من
احتمال سل داشت، و دکتر و دارو تأثیر نمیکرد. یک روز تمام ذخیره های خود
را که از کار برایم باقی مانده بود، (حقوق، روزی یک ریال می شد؛ نیمی از آن
را خرج و نیم دیگر را ذخیره می کردم) صدقه دادم ...
شب هنگام در عالم رؤیا حضرت ولی عصر عجلا... تعالی فرجه را زیارت کردم، و به ایشان التجا بردم. دست مبارک را بر سینهام کشید، و فرمود:
"این مریضی چیزی نیست ، مهم مرضهای اخلاقی آدم است"
و اشاره به قلب می فرمود. بیماری سینه بهبود یافت. بعد که به خدمت آیت الله میر سید علی حائری رسیده و جریان را بازگو کردم، اولین بار بود که لبخندی بر لبان ایشان دیده شد.خیلی تشویق فرمود، و اضافه کرد؛ اما مواظب باش که ناپرهیزی نکنی.خربزه وانگور نخوری! این عین همان چیزی بود که حضرت ولی عصر در خواب به من فرموده بودند.
شب هنگام در عالم رؤیا حضرت ولی عصر عجلا... تعالی فرجه را زیارت کردم، و به ایشان التجا بردم. دست مبارک را بر سینهام کشید، و فرمود:
"این مریضی چیزی نیست ، مهم مرضهای اخلاقی آدم است"
و اشاره به قلب می فرمود. بیماری سینه بهبود یافت. بعد که به خدمت آیت الله میر سید علی حائری رسیده و جریان را بازگو کردم، اولین بار بود که لبخندی بر لبان ایشان دیده شد.خیلی تشویق فرمود، و اضافه کرد؛ اما مواظب باش که ناپرهیزی نکنی.خربزه وانگور نخوری! این عین همان چیزی بود که حضرت ولی عصر در خواب به من فرموده بودند.
شب بود و غم و غربت و طوفان و تلاطم
باران دو چشمم پی باران هوا گم !
فریاد پشیمانی امواج دلم بود :
"لعنت به تو ای عشق به تو سوء تفاهم"
"الاحقر"
نه دنبال وزن و قافیه باش نه نقد !
اینا همش حرف دل
------------------------------------------
قدیما چه روزگار خوبی بود
دلا از آهن نبود که ، چوبی بود
عالم رفاقت اینجوری نبود
آخه دوست داشتنا که زوری نبود
اوج قهر کردنامون ، دو روز ، سه روز
غالبا رفو می شد بی دوخت و دوز
حرفی از تلافی و کینه نبود
بیشتر از یکی ، توی سینه نبود
غالبا دوستیا بی دغدغه بود
کی روی زبوناشون لقلقه بود
دو تا دوست برای هم جون میدادن
پای هم وامیستادن تا تو کفن ...
اما امروز ... بی خیال ! از چی بگم
از کجای غصه و با کی بگم
آخر مثنوی این بغض کال
ختم میشه برای من با یه سوال
علت اینهمه نارفاقتی
چیزی هست به غیر بی صداقتی !؟
"الاحقر"
رفت فقیری به در خانه اش
خواست کرم بیش ز پیمانه اش
گفت که جودم کن ازین بیشتر
ای که مرا لطف شما بال و پر
ظرف مرا پر کن از احسان خویش
قدر جوادی خودت بخش بیش ...
خنده به روی مه زهرا س نشست
شیشه لب های عسل را شکست
گفت که ظرف تو پر از در کنم
لیک مگو قدر کرم پر کنم
جود من و ظرف تو آخر کجا !؟
چشمه صد بحر و لب تر کجا !؟
مانعی از سمت من و جود نیست
ظرفیتی سمت تو موجود نیست
.
.
.
"الاحقر"
یک گوشه صحن رضوی گم شده بود
اسباب تمسخرات مردم شده بود
یک لحظه دلش شکست ، این کافی بود !
.
.
.
سر تا قدمش به رنگ گندم شده بود ...
"الاحقر"
پر از بغضم ,پر از حرف سکوتم
تو رو گم کردم اما, روبروتم
منو برگردون اون جایی که بودم
آخه تا کی گرفتار هبوطم ؟
تو دنیایی که جای آرزوهاست
کسی جز تو منو عاشق نمی خواست
بیا تا سر بذارم روی شونت
دلم مثل خودت تنهای ....تنهاست
هنوزم زخمی سیب فریبم
اسیر این شبای نا نجیبم
تو خوبی کن بیا به خلوت من
تو که میدونی من اینجا غریبم
هنوزم عکس چشمات روبرومه
نگاه تو تمام آرزومه
بذار باور کنم دستاتو دارم
نگیری دستامو کارم تمومه
.jpg)
بعد از تو ، نه بغض و گریه زاری کردم
نه بهر فراق بی قراری کردم
تو رفتی و من به جای مردن ای وای
هر روز فقط روزشماری کردم
"الاحقر"
الاحقر : قضاوت گاهی اوقات عجولانه میشه ...
چاره اندوه و دردم یک بلیط
می برد تا برنگردم یک بلیط !؟
.
.
.
می دود چشمم به دنبال قطار
مانده روی دست سردم یک بلیط ...
"الاحقر"
گفتم که عزیز ، بال و پر می خواهم
داروی شفای این جگر می خواهم
خندید به زیر لب ، شنیدم می گفت :
"زودست ! تو را شکسته تر می خواهم"
"الاحقر"
خواستم بگم که امروز این کلبه درویشی دو ساله شده و ...
پشیمون شدم
ماجرای توهین به امام هادی ع من و یاد قول و قرار سفر سامرام انداخت
اگرچه
همیشه عهد شکستن ز سمت من بوده ...
تقدیم به امامی که مظلومیت شان به این نیست که گنبد طلا ندارند
و یا اینکه تل خاک های زمان انفجار هنوز کنار حرم سامرا باقیست
مظلومیت شان به اینست که من مدعی شیعگی
هنوز نمیشناسمش ! هنوز ...
از نسل همان کور دل بزم شرابند
این نکته یقینی ست که از نطفه خرابند
با آب دهان نیت تاریکی خورشید !!؟
افسوس که در لوت به دنبال سرابند
حیف است ز تشبیه که یک مشت غبارند
والاست مقام کف پا ، ورنه ترابند
صد قرن اگر نقشه کشد کافر مکار
از مکر خدا ، شکر خدا ، نقش بر آبند
افسوس من از غفلت امواج محبین
ورنه همه کفر کم از ریزه حبابند ...
"الاحقر"
این نکته یقینی ست که از نطفه خرابند
با آب دهان نیت تاریکی خورشید !!؟
افسوس که در لوت به دنبال سرابند
حیف است ز تشبیه که یک مشت غبارند
والاست مقام کف پا ، ورنه ترابند
صد قرن اگر نقشه کشد کافر مکار
از مکر خدا ، شکر خدا ، نقش بر آبند
افسوس من از غفلت امواج محبین
ورنه همه کفر کم از ریزه حبابند ...
"الاحقر"
تا رام شود دلم ، صدایم کن حسین ع
فکری تو به حال گریه هایم کن حسین ع
یک روز بخر اشک مرا با کرمت
راهی بهشت کربلایم کن حسین ع
"الاحقر"
از قله قاف آسمان ، راهی شد
در جنگل و کوه و دشت ها ، جاری شد
پایان خوش مسیر "رود" ، اینجا بود
وقتی ز خودش گذشت ، دریایی شد
------------------------------------------------------
طوفان زده بود و باز دل دل می کرد
با یاری باد ، حل مشکل می کرد
تا آنکه وفای خویش اثبات کند
"دریا" هوس دیدن ساحل می کرد
"الاحقر"
اول همه جا ، اسم تو را جار زدند
بعد عکس مرا ! بر در و دیوار زدند
وآنگاه به جرم عشق ، در پیش همه
محکوم تو گشتی و مرا دار زدند !
"الاحقر"
وقت غروب ، چشم ترش درد می کند
ذره به ذره بال و پرش درد می کند
کم کم که ماه می شکفد در برابرش
با روئیت هلال، سرش درد می کند
بی اختیاروقت نگاهش به آب ها
قلبش به یاد گل پسرش درد می کند
باید که از بقیع سوی منزلش رود
پرزحمت ست چون کمرش درد می کند
هر چند کنج خانه کسی نیست منتظر
این بیت حزن، بوم و برش درد می کند
تنها نه محض خاطرآن چار شیر نر
این خانه سال هاست، درش، درد می کند
اما هزار شکر که شبها منور است
از نور خواهری که پرش درد می کند
هرشب می آید از پی دلداری زنی
با این که جسم محتضرش درد می کند
یک سال و نیم تلخ، شبیه دو ماه و نیم
با یاد کوچه ها جگرش درد می کند
"الاحقر"
آقا ...
ای همه دار و ندارم
ببین گره خورده به کارم
یه نیم نگاهت راه چارم آقا ...
آقا ...
ببین شده ورد زبونم
کجایی عشق مهربونم
بیا تا وقتی من جوونم بیا ...
آقا بیا تا شاید
با دیدن نگاهت
پا بذارم رو این نفس
فدایی شم به راهت
اگرچه این دل سنگ
نمیشه یاور تو
ولی می میره آخر
با داغ مادر تو ... مولای من کجایی (4)
مادر به خدا درد تو مسمار نبود
حتی به خدا دفن شب تار نبود
این ها همه شد بهانه تا درک کنیم
در کل مدینه یک نفر یار نبود
"الاحقر"
تذکر : این بازی با اعداد نیست !
* برایم از پیامبر اولوالعزمی گفته اند که 950 سال خون دل خورد ، گاهی آنقدر کتک می خورد تا از
هوش می رفت اما
فقط 80 نفر ...
* برایم از ابرمردی غریب گفته اند که شب قبل از حادثه 44 نفر قول دادند که فردا به یاریش می آیند
اما فقط 4
نفر به قولشان عمل کردند و در نهایت وسط کوچه فقط بی بی س ...
* برایم از سفیری گفته اند که 4000 اشبه الرجال پشت او نماز صبح خواندند اما بعد نماز مغرب
آنشب حتی یک
نفر هم نماند ، آواره کوچه ها ...
* برایم از خورشیدی عطشان گفتند که فقط 72 ماه و ستاره ...
* و امروز غریب ترین غریبان ، آخرین منجی ، 1173 سال است منتظر ماست
و خدا می داند که
ما تاریخ را تکرار خواهیم کرد یا نه !؟
در حل غم عشق، گریزی زده است
دل، دست به یک کار غریزی زده است
تا آنکه طبیبانه بیایی به برش
یک عمر خودش را به مریضی زده است
"الاحقر"
پر می زنیم و باز به بالا نمی رسیم
پابند شب شدیم و به فردا نمی رسیم
در پهنه ی کویر فقط دور می زنیم
هر قدر که می رویم به دریا نمی رسیم
تا دل ز عشق های مجازی نکنده ایم
مجنون نمی شویم و به لیلا نمی رسیم
سرگرم چندتا غزل پوچ و ساده ایم
با این دروغ ها که به مولا نمی رسیم ...
سر، در آستان علی (ع)
دل، در سر پایینی ورودی حرم ح س ی ن (ع)
و چشم، در کفش کن حرم ساقی عطشان جا ماند ...
و جان در سامراو کاظمین
-------------------------------------------------------
نشد کربلا بمانم
خدا کند کربلایی ...
پی نوشت : عرض تشکر فراوان به خاطر این همه اظهار لطف دوستان ، نایب الزیارة همه عزیزان بودم
می بخشید پاسخ کامنت ها داده نشد ...
به اسم قشنگش قسم تو خیالمم نمی گنجید
راهی خاکبوسی بهشت کربلا بشم
انشاالله شنبه راهیم ، دعاگوی همه عزیزان ...
شما هم دعا کنید برم یا آدم بشم یا زیر پای زائراش خاک بشم
این اشعارم تو ماه صفر امسال عنایت کردن
سلام عالمی به کربلای تو
که آفریده شد دلم ز خاک پای تو
تموم عشق من آقا
گریه برای تو حسین
دعا کن آخرش بشم
کشته به پای تو
---------------------------
یه سینه حرف دارم که مونده تو دلم
روم نمیشه آخه پیش غیر شما بگم
من چی بگم آقا شما
می دونی وضعم و ولی
به روم نمیاری بازم
می گیری دستم و
--------------------------------
برای من بس نگاه تو آقا
آخه مثه زهیر من و می بره تا خدا
یه عمر آرزوم حسین
نوکری بود آقا حالا
حاجت آخرم فقط
می خوام یه کربلا
"الاحقر"
گفتم به دل خون و به لبخند ! برو
حالا که دل از مهر تو ، دل کند ، برو
دیروز خیال بی تو بودن مرگم
امروز تو را به عشق سوگند ...
من حال تنور داغ را می فهمم
من غصه یک چراغ را می فهمم
یک عمر درون آتش و دم نزدن
من سوختن از فراق را می فهمم
"الاحقر"
اشک دل شب ز ترس محشر !؟ شاید
اعمال من و رضای دلبر !؟ شاید
سرباز شدن برای آن مرد غریب !؟
این جمعه نشد ! جمعه دیگر ...
"الاحقر"
یکسال از عمرمان گذشت
بیایید به خودمان صادقانه نمره بدهیم ...
تذکر : هیچ اولویت یا اولیتی در بیان موارد لحاظ نشده .
1- ارتباط با کتاب خدا : روخوانی - قرائت - تفسیر - درک مفاهیم - انس و ... ؟؟؟
2- ارتباط با اهل بیت (ع) : هیئت - زیارت مرقد - خواندن دعاهای منتسب - توسل
خواندن سیره و عمل به آن و ...
3- ارتباط با نماز : قضا نکردن - اول وقت خواندن - جماعت خواندن - اقامه کردن - حضور
قلب - نمازشب و ...
4- ارتباط با امام زمان عج : دعا - گسترش مفاهیم مهدویت - یاد کردن از او در همه جا
و هر زمان - سرباز او شدن و ...
5- گره گشایی از خلق
6- نهی از منکر و امر به معروف
7- رابطه با علمای اخلاق
8- ترک لغویات
9- توکل و تفویض امور به پروردگار
10 - حق الناس : پدر و مادر - همسایه - شریک - همسر - دوست - بیت المال مسلمین
پرداخت دیون - رعایت حق تقدم ها و ...
11- رعایت حق چشم - گوش - دست و پا - عورت - دهان و ...
12- تلاش در کسب روزی حلال
13- رفع شبهات خود و دیگران
14- خود را برتر از دیگران ندانستن
.
.
.
یکسال اسیر غصه تن ، بی تو
شد دفتری از شعر، مدوّن بی تو
حالا که کمی دقیق می اندیشم
امسال چقدر گفته ام "من" ، بی تو ...
"الاحقر"
آروم آروم ، قدم قدم
دارم میرم سمت حرم
حس می کنم کبوترم
باید که بازم بپرم
اما دیگه روم نمیشه
سرم رو بالا بگیرم
مثل کلاغی روسیاه
پیش نگاهت میمیرم
ورودی باب الجواد
ابری میشه آسمونم
بارون اشک نمیذاره
اذن دخول و بخونم
کریمی اربابمون
کرده دل و غرق جنون
بی اختیار مثل نسیم
سمت گوهر شادم دوون
کنار کاشیای صحن
پاهام دیگه جون نداره
خجالت از صاحب خونه
انگاری پایون نداره
گنبد طلا آغوشش و
سمت گدا وا می کنه
دوباره نقاره خونه
بدجوری غوغا میکنه ...
تابستان 1390
"الاحقر"
جنسِ نَفَس اش ز خردل بُستان بود
در درد ، مقام اول استان بود
از بعد نماز عصر هر تجلیلی !
گمنام ترین غریب خوزستان بود ...
"ع.شیرخانی(ابر)"
کنار سفره از خجلت ، گلوگیر
رخم گردید چون دریاچه قیر
به خود گفتم که : " ای نام تو آدم ! "
گرسنه ، عالمی* خفتند و تو ، سیر ...
"الاحقر"
----------------------------------------------
*سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل (فائو) :
«تعداد گرسنگان جهان از مرز یک میلیارد نفر گذشت»
هم سرّ ترک های سبو می دانم
هم راز عجیب مرگ قو*می دانم
اینقدر برای من مگو از غم خود
من قصه عشق مو به مو می دانم ...
"الاحقر"
-----------------------------------------------------------
*
در افسانه ها اومده که این پرنده زمان مرگ خودش میدونه و هرجایی که باشه
تو هرنقطه از این دنیا خودش به یک نقطه خاص میرسونه وقتی به این مکان
میرسه میره کنج برکه میشینه از نیمه شب تا طلوع آفتاب شروع میکنه به آواز
خوندن و با طلوع خورشید جون میده و اون مکان محلی نیست جز جایی که اولین
بار این پرنده جفت خودشو اونجا دیده ...
%20copy.jpg)
تقدیم به رهروان بی بی زینب سلام الله علیها که
مو سپید کردند اما هیچگاه نشکستند ...
هر چیز که داشت ، داد ، جز امّیدش
حتی دو سبوی آب مرواریدش
ده سال فقط ، شستن سنگی بی نام
صد شکر که آخرین نفس ها ، دیدش
"الاحقر"
هر کس که رسید ، تکه ای از نان داد
خوشحال از اینکه درد او ، پایان داد
صبح از خبر سراسری مجری گفت :
" آن پیرزن کنج خیابان جان داد ...
"الاحقر"
من آتش عشق بودم و گشتم سرد
از هر طرفی بخوانی ام هستم "درد"
امروز اگر نفهمی ام ، حرفی نیست
یک روز مرا به یاد خواهی آورد ...
"الاحقر"
من چه گویم ! یار را گم کرده ام
رونق بازار را گم کرده ام
در شب تاریک و بیم موج ها
آن مه ده چار را گم کرده ام
غافلی بودم که در بازار نفس
هم شتر هم بار را گم کرده ام
آنقدر هر سو و هرجایی شدم
خانه ابرار را گم کرده ام
بعد عمری ادعای یاریش
جمعه دیدار را گم کرده ام
بس بود این حرف های بیهده
قفل این تکرار را گم کرده ام
مستحق این فراقم تا ابد
چون که رد یار را گم کرده ام ...
"الاحقر"
اصلا به من و تو چه ! شده غصه وبال
خو کرده به دیوار قفس این پر و بال
تقصیر من و تو نیست ! کز عمر فراق
بگذشت هزار و صد و هفتاد و سه سال ...
"الاحقر"
سپید ...
باران کویر ، اگر چه یک دم باشی
گاهی بشوی سیل، گهی کم باشی
وقتی که مرا سایه ابرت کافیست
دیگر چه غمی اگر که نم نم باشی
------------------------------------------------------------------
سیاه ...
من حاصل یک عمر عذابم ، ای مرگ
خواهان هزار سال خوابم ، ای مرگ
حالا که پرست جامم از تنهایی
برخیز و بیا خودت سراغم ...
"الاحقر"
هر چند رفیق و همسفر بودی تو
چون آیینه ها زلال و تر بودی تو
افسوس که بغض خیس من پنهان ماند
من لال ز کودکی و کر ...
"الاحقر"
مرا ببخش نگشتم چنان که می خواهی
به پات جان نسپردم ز فرط خودخواهی
همیشه عهد شکستن ز سمت من بوده
مرا ببخش که سوگند خورده ام گاهی
تمام عمر فقط ادعا ، که یار توام
ولی دریغ چه گویم ، خودت که آگاهی
عزیز کشور جانی و یوسف دنیا
ولی دریغ که ماه نشسته در چاهی
و باز پرسش آخر ، جواب معلوم است
" عزیز فاطمه آیا بود سویت راهی؟ "
"الاحقر"
هیچ وقت نفهمیدم که چطور باز دعوتم می کنه
با این همه روسیاهی ...
دعاگوی همه عزیزان هستم
داشتم فکر می کردم اگر یکی از عزیزانم (مثلا بستگان درجه یکم) دچار بیماری صعب
العلاجی شده بود و اوضاعش وخیم بود تو طول روز خصوصا بعد ازنمازام چه طور دعاش
می کردم ، اصلا خودم تو این ایام چه حالی داشتم؟
چند بار در روز احوالش و جویا می شدم ؟
برا اینکه سلامتیش و بدست بیاره چه کارایی انجام می دادم ؟ ...
--------------------------------------------------------
افسوس که همه برای برآورده شدن حاجت شخصی خود به مسجد جمکران می روند،ونمی دانند که خود آن حضرت چه التماس دعایی از آنها دارد که برای تعجیل فَرَج او دعا کنند.
(آیت الله العظمی بهجت)
روزش به سیاهی شب مویش بود
در حجره سر پدر به زانویش بود
ناگاه تمام روضه ها شد مکشوف
گویا که "طبق" مقابل رویش بود ...
"الاحقر"